'Πριν από 287 ημέρες, στις 9 Νοεμβρίου του 2016, μία γυναίκα με ένα καφέ παλτό, η εκπαιδευτικός Νουριέ Γκιουλμέν, πήγε μόνη της μπροστά στο Άγαλμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην πλατεία Γιουκσέλ και κρατώντας ένα πλακάτ που έγραφε πως «Έχασα τη δουλειά μου αδικαιολόγητα και τη θέλω πίσω», κάθισε εκεί, μπροστά στο μνημείο. Ύστερα, δίπλα της πήγε και κάθισε ένας δάσκαλος, ο Σεμίχ Οζακτσά, ζητώντας κι αυτός πίσω τη δουλειά του που έχασε με τις εκκαθαρίσεις.
Λίγο αργότερα, δίπλα τους κάθισε και ο κοινωνιολόγος Βελί Σατσελέ, που έχασε το δεξί του χέρι το 2000, όταν ο στρατός γκρέμισε 20 φυλακές στην επικράτεια της χώρας για να τερματίσει τις απεργίες πείνας που πραγματοποιούσαν οι κρατούμενοι. Ο ίδιος αγωνίστηκε για χρόνια μέχρι να αποζημιωθεί από το καθεστώς, ενώ σήμερα βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο τού καθεστώτος.'
Μετά το πραξικόπημα στην Τουρκία και την επιβολή της κατάστασης εκτάκτου
ανάγκης, έχουν προφυλακισθεί μέχρι σήμερα δεκάδες χιλιάδες πολίτες και έχουν
απολυθεί πάνω από 100.000 Δημόσιοι Υπάλληλοι. Επίσης έκλεισαν, 155 ΜΜΕ.
Η Νουριγέ
Γκιουλμέν (Nuriye Gülmen), καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Άγκυρας και ο Σεμίχ
Οζακτσά (Semih Özakça), εκπαιδευτικός, αντιστάθηκαν από την πρώτη στιγμή στις
απολύσεις συναδέλφων τους και γενικότερα Δημοσίων Υπαλλήλων της Τουρκίας.
Ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 9 Μαρτίου 2017 ενάντια στις αυθαίρετες και
παράνομες πράξεις του Ερντογάν και του κόμματός του. Την 76η ημέρα της απεργίας
πείνας και ενώ η αντίστασή τους είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο κίνημα
αλληλεγγύης στην Τουρκία και σε ολόκληρο τον κόσμο, τους προφυλάκισαν.
Στις
14 Σεπτεμβρίου, 190η ημέρα απεργίας, θα διεξαχθεί στην Άγκυρα η δίκη τους. Οι
απεργοί πείνας είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι να
επιστρέψουν στις δουλειές τους και να πάρουν πίσω τα δικαιώματά τους, αν και η
κατάσταση της υγείας τους συνεχώς επιδεινώνεται.
Στις 12 Σεπτεμβρίου, δύο μέρες
πριν τη δίκη συνελήφθησαν και 18 δικηγόροι του 'Γραφείου Νομικών του Λαού' ( (ΗΗΒ) που είχε ανακοινώσει ότι θα συμμετέχει
στη δίκη της NURİYE GÜLMAN και του SEMİH ÖZAKÇA.
'«Όλοι εμείς που μαζευτήκαμε εκεί, βγήκαμε μέσα από αυτό το καφέ παλτό, το παλτό της Νουριέ» δηλώνει φανερά συγκινημένος στο TPP ο Ισμαήλ Ερντογάν, ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των δύο εκπαιδευτικών που αγωνίζονται για να πάρουν πίσω τη δουλειά τους. Ο ίδιος βρίσκεται σε απεργία πείνας για 90η ημέρα, ενώ τέσσερις ακόμη άνθρωποι προχώρησαν σε αυτό το διάστημα σε απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των δύο. Μεταξύ αυτών, η σύζυγος του Σεμίχ, Εσρά, στην 92η ημέρα απεργίας πείνας και ο 71χρονος Μεχμέτ Γκιουβέλ στην 52η ημέρα'
Σήμερα
στις 6.30μμ θα γίνει συγκέντρωση στα προπύλαια με πορεία προς την τουρκική
πρεσβεία με αιτήματα για τη Νουριγέ Γκιουλμέν και τον Σεμίχ Οζακτσά , την άρση κατάστασης εκτάκτου
ανάγκης, την επαναπρόσληψη των απολυθέντων και την απελευθέρωση των συλληφθέντων.
Επίσης σήμερα το πρωί ο
Ρουβίκωνας έκανε επίθεση στις στο γραφείο των Τουρκικών Αερογραμμών στην Αθήνα.
Φέρνω
εικόνες, δελτία τύπου, άρθρα και πολλούς συνδέσμους.
Παρακαλώ ας υποστηρίξουμε.
Η Τουρκία εξέδωσε σήμερα εντάλματα κράτησης σε βάρος των
συνηγόρων δύο εκπαιδευτικών απεργών πείνας οι οποίοι είναι προγραμματισμένο να εμφανισθούν
σε δύο ημέρες ενώπιον του δικαστηρίου, δήλωσαν δικηγόροι που εκπροσωπούν τους εκπαιδευτικούς.
Η Νουριγέ Γκιουλμέν, καθηγήτρια λογοτεχνίας, και ο Σεμίχ
Οζακτσά, δάσκαλος σε Δημοτικό σχολείο, πραγματοποιούν απεργία πείνας εδώ και περισσότερο
από έξι μήνες επειδή έχασαν τις δουλειές τους στο πλαίσιο της καταστολής που ακολούθησε
την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος εναντίον του προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Γιατροί λένε πως οι δύο κρατούμενοι επιβιώνουν με υγρά
και συμπληρώματα και έχουν υπογραμμίσει πως εδώ και αρκετούς μήνες είναι επικίνδυνα
εξασθενημένοι.
Οι αρχές τούς έθεσαν υπό κράτηση τον Μάιο υποστηρίζοντας
πως έχουν σχέσεις με τη μαχητική αριστερή οργάνωση DHKP-C, την οποία η Τουρκία θεωρεί
τρομοκρατική.
Εντάλματα σύλληψης εκδόθηκαν σε βάρος 18 δικηγόρων, όλων
μελών δύο δικηγορικών γραφείων που έχουν αναλάβει την υπεράσπιση των εκπαιδευτικών.
«Η κράτηση των συναδέλφων μας σήμερα είναι μια μάταιη
απόπειρα να μείνουν ανυπεράσπιστοι η Γκιουλμέν και ο Οζακτσά», δήλωσε στο Ρόιτερς
ένας δικηγόρος που εκπροσωπεί τους δύο, προσθέτοντας πως περισσότεροι από 2.000
δικηγόροι ζήτησαν να τους υπερασπιστούν λόγω της συμβολικής σημασίας της υπόθεσης.
Η αστυνομία πραγματοποίησε επιδρομές σε δικηγορικά γραφεία
στην Κωνσταντινούπολη και την Άγκυρα και έθεσε υπό κράτηση 10 δικηγόρους, ενώ συνεχίζονται
οι έρευνες για άλλους οκτώ. Οι Γκιουλμέν και Οζακτσά θα εμφανισθούν την Πέμπτη ενώπιον
δικαστηρίου, για πρώτη φορά μετά τη σύλληψή τους.
ΑΓΚΥΡΑ. Μπροστά στον κίνδυνο να μεγαλώσουν οι αντιδράσεις για τις απολύσεις 150.000 δημοσίων υπαλλήλων από την τουρκική κυβέρνηση, ο Τούρκος υπουργός Εσωτερικών περιέγραψε χθες τους διαμαρτυρόμενους απεργούς πείνας ως μέλη της ακροαριστερής οργάνωσης DHKP-C.
Ο συνήγορος της καθηγήτριας Νουριγιέ Γκιουλμέν και του δασκάλου Σεμίχ Οζακτσά, που συνελήφθησαν τη Δευτέρα μετά δύο μήνες σε απεργία πείνας, σημείωσε ότι οι ισχυρισμοί του υπουργού αφορούσαν δικαστική υπόθεση που έκλεισε με αθώωση των δύο το 2012.
«Υπάρχουν οργανικοί δεσμοί ανάμεσα στα δύο αυτά άτομα και στην τρομοκρατική οργάνωση DHKP-C. Είναι σαφές», δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού. Ο συνήγορος των δύο ανακοίνωσε ότι θα μηνύσει τον υπουργό στα τουρκικά δικαστήρια και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων για τη σπίλωση της υπόληψης των εντολέων του. Η οργάνωση στην οποία αναφέρθηκε ο υπουργός ιδρύθηκε το 1978 με στόχο τη μετατροπή της Τουρκίας σε σοσιαλιστικό κράτος με βίαια μέσα.
Επειτα από δύο μήνες, στη διάρκεια των οποίων επιβιώνουν με λεμονάδα και αλατόνερο, οι δύο εκπαιδευτικοί δεν είναι σε θέση να περπατήσουν, ενώ οι γιατροί κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου για μόνιμες βλάβες στην υγεία τους. Παράλληλα με τις διώξεις αντιφρονούντων, συνεχίζεται στην Τουρκία ο ανταρτοπόλεμος Κούρδων αυτονομιστών με τις δυνάμεις ασφαλείας.
Σύμφωνα με τον τελευταίο απολογισμό, από τον περασμένο Ιούλιο μέχρι και σήμερα, περισσότεροι από 111.000 δημόσιοι υπάλληλοι έχασαν τη δουλειά τους, με τους 45.678 από αυτούς να είναι δάσκαλοι. Η κυβέρνηση Ερντογάν διώκει εδώ και μήνες εργαζόμενους του εκπαιδευτικού συστήματος, της αστυνομίας και του στρατού, του δικαστικού σώματος και των κοινωνικών υπηρεσιών, τους περισσότερους χωρίς καν κάποια προφανή σύνδεση με την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος.
Το κίνημα του καφέ παλτού
Πριν από 287 ημέρες, στις 9 Νοεμβρίου του 2016, μία γυναίκα με ένα καφέ παλτό, η εκπαιδευτικός Νουριέ Γκιουλμέν, πήγε μόνη της μπροστά στο Άγαλμα των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην πλατεία Γιουκσέλ και κρατώντας ένα πλακάτ που έγραφε πως «Έχασα τη δουλειά μου αδικαιολόγητα και τη θέλω πίσω», κάθισε εκεί, μπροστά στο μνημείο. Ύστερα, δίπλα της πήγε και κάθισε ένας δάσκαλος, ο Σεμίχ Οζακτσά, ζητώντας κι αυτός πίσω τη δουλειά του που έχασε με τις εκκαθαρίσεις.
Λίγο αργότερα, δίπλα τους κάθισε και ο κοινωνιολόγος Βελί Σατσελέ, που έχασε το δεξί του χέρι το 2000, όταν ο στρατός γκρέμισε 20 φυλακές στην επικράτεια της χώρας για να τερματίσει τις απεργίες πείνας που πραγματοποιούσαν οι κρατούμενοι. Ο ίδιος αγωνίστηκε για χρόνια μέχρι να αποζημιωθεί από το καθεστώς, ενώ σήμερα βρίσκεται επίσης στο στόχαστρο τού καθεστώτος.
Σύντομα, όλο και περισσότεροι άνθρωποι άρχισαν να προσεγγίζουν, και γρήγορα η καθιστική τους διαμαρτυρία άρχισε να λαμβάνει ευρύτερες διαστάσεις.
Τις επόμενες εβδομάδες, το μνημείο των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Γιουκσέλ μεταβλήθηκε σε σημείο συνάντησης της αντίστασης και της διαμαρτυρίας απέναντι στην επιχείρηση εκκαθάρισης του Ερντογάν. Σύντομα, οι δυνάμεις ασφαλείας χτύπησαν την ειρηνική διαμαρτυρία και συνέχισαν τις επιθέσεις τους επί 120 ημέρες. Στις 9 Μαρτίου, η Νουριέ και ο Σεμίχ ανακοίνωσαν πως αποφάσισαν να μετατρέψουν την καθιστική τους διαμαρτυρία σε απεργία πείνας, σε απάντηση στην καταστολή που συναντούσαν. Το γεγονός ήταν αρκετό για το καθεστώς του Ερντογάν ώστε να κλιμακώσει την επίθεσή του δυόμιση μήνες αργότερα, όταν στις 22 Μαΐου τούς συνέλαβε με την κατηγορία πως «θα δημιουργήσουν εστία αντίστασης όπως στο πάρκο Γκεζί και το Τεκέλ» και, βέβαια, με την κατηγορία της τρομοκρατίας.
Έκτοτε, η Νουριέ και ο Σεμίχ βρίσκονται στη φυλακή, μετρώντας 90 από τις 167 ημέρες απεργίας πείνας τους στα χέρια των τουρκικών Αρχών, που επιχειρούν να μετατρέψουν τον αγώνα τους σε μία μάχη εντυπώσεων απέναντι στους χιλιάδες πολίτες που παρακολουθούν.
«Όλοι εμείς που μαζευτήκαμε εκεί, βγήκαμε μέσα από αυτό το καφέ παλτό, το παλτό της Νουριέ» δηλώνει φανερά συγκινημένος στο TPP ο Ισμαήλ Ερντογάν, ένας από τους χιλιάδες ανθρώπους που ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα των δύο εκπαιδευτικών που αγωνίζονται για να πάρουν πίσω τη δουλειά τους. Ο ίδιος βρίσκεται σε απεργία πείνας για 90η ημέρα, ενώ τέσσερις ακόμη άνθρωποι προχώρησαν σε αυτό το διάστημα σε απεργία πείνας σε ένδειξη αλληλεγγύης στον αγώνα των δύο. Μεταξύ αυτών, η σύζυγος του Σεμίχ, Εσρά, στην 92η ημέρα απεργίας πείνας και ο 71χρονος Μεχμέτ Γκιουβέλ στην 52η ημέρα.
«Η απεργία πείνας είναι ο πιο ειρηνικός τρόπος πολιτικής ανυπακοής» δηλώνει στο ThePressProject ο Ισμαήλ.
«Εμείς το κάνουμε αυτό γνωρίζοντας τις συνέπειες, πού βαδίζουμε με μια απεργία πείνας. Γνωρίζοντας πως οι άνθρωποι για τους οποίους νοιάζομαι βαδίζουν στο θάνατο πεινώντας, με έκανε να τους ακολουθήσω κι εγώ, να μοιραστώ την πείνα μαζί τους. Διότι για μένα είναι απαράδεκτο να βλέπω αυτούς τους ανθρώπους που πορεύτηκα μαζί να οδεύουν στο θάνατο. Κι έτσι είπα ότι θα μοιραστώ αυτό το μονοπάτι μαζί τους» συμπληρώνει, τονίζοντας πως εκφράζει όσους βρίσκονται στο πλευρό των δύο αγωνιστών.
«Προσωπικά είμαι εναντίον της απεργίας πείνας. Θεωρώ πως το ανθρώπινο σώμα είναι προϊόν μίας καταπληκτικής αλληλεγγύης. Τα όργανα του σώματος δουλεύουν μαζί σαν κολεκτίβα για να κρατούν αυτό το σώμα σε λειτουργία. Όταν φτάσει σε ένα σημείο η απεργία πείνας, οι φθορές στον οργανισμό ξεκινούν από τα λιγότερο σημαντικά όργανα, τα οποία με τη σειρά τους αρχίζουν να βλάπτουν τα πιο σημαντικά όργανα. Έτσι μόνο μπορεί να κυλήσει η ζωή σε μία απεργία πείνας. Επειδή αυτά τα όργανα που λειτουργούν για τη ζωή τους, θέλουν να προστατευτούν» εξηγεί ο Ισμαήλ, που συνέχιζε να εργάζεται ως μάγειρας μέχρι την 30η ημέρα της απεργίας πείνας του.
Φυγάς από «το χειρότερο δικτατορικό καθεστώς»
«Έτσι κι αλλιώς, ως αντιεξουσιαστής, μαθαίνεις να ζεις πάντα μέσα σε μια απειλή. Με τον νέο τρομονόμο, το καθεστώς θα με έπαιρνε αναγκαστικά στο στρατό, όπου θα κατέληγα σε στρατιωτικές φυλακές. Γνωρίζοντας πως από εκεί δεν θα έβγαινα ζωντανός, αποφάσισα να φύγω». Έτσι περιγράφει την κατάσταση που άφησε πίσω του και το πώς αποφάσισε να περάσει στην Ελλάδα, καθώς δηλώνει αρνητής στράτευσης επί 21 χρόνια και αντιεξουσιαστής.
Ο Ισμαήλ πέρασε από την Τουρκία στο Καστελόριζο και έπειτα στη Ρόδο. Εκεί παρέμεινε για δεκαεννέα ημέρες σε κέντρο κράτησης της αστυνομίας, περιγράφοντας τις συνθήκες ως ακατάλληλες τόσο για πρόσφυγες, όσο και για απλούς κρατούμενους. «Μας είχαν όλους μαζί, πολιτικούς κρατούμενους μαζί με ποινικούς, πρόσφυγες, ήρθαμε αντιμέτωποι ακόμα και με φασίστες», ενώ σημειώνει πως οι αστυνομικοί δεν γνώριζαν πώς να αντιμετωπίσουν έναν απεργό πείνας, καθώς ο ίδιος βρισκόταν ήδη σε απεργία.
«Σκέφτηκα πως μάλλον δεν χρησιμοποιείται [σ.σ. η απεργία πείνας ως μέσο διαμαρτυρίας] στην Ελλάδα ιδιαίτερα, δεν πιστεύω πως το έκαναν επίτηδες», σχολίασε το γεγονός πως μόνο για λίγες ημέρες τού παρείχαν όσα έχει ανάγκη ένας απεργός πείνας, ενώ τις υπόλοιπες ημέρες, πότε του προσέφεραν μόνο ζάχαρη, πότε μόνο αλάτι και άλλοτε μόνο βιταμίνες.
Ευρω-Πόντιος Πιλάτος
Ο Ισμαήλ περιγράφει πώς οι συνθήκες που αντιμετωπίζουν στη φυλακή η Νουριέ και ο Σεμίχ είναι ακατάλληλες για απεργούς πείνας, καθώς, εκτός των άλλων, σύντομα κινδυνεύουν να χάσουν τη συνείδησή τους, και τότε οι Αρχές θα παρέμβουν και θα τους ταΐσουν, σπάζοντας την απεργία τους και θέτοντας τη ζωή τους σε εξαιρετικό κίνδυνο. Η αναγκαστική σίτιση απεργού πείνας θεωρείται από τον ΟΗΕ βασανιστήριο, και η Τουρκία έχει πολύ κακό προηγούμενο με τέτοιες τακτικές.
Για έναν απεργό πείνας, αποτελεί ζωτικής σημασίας κατά την απεργία η χορήγηση άλατος, ζάχαρης, νερού και βιταμίνης B1, ώστε παρά τη σωματική καταπόνηση να διατηρήσει τη συνείδησή του. Η μη χορήγηση κάποιου από αυτά μπορεί να βάλει σε κίνδυνο την ίδια του τη ζωή. Οι δύο απεργοί ζητούσαν επί εβδομάδες κάποιον ανεξάρτητο ιατρό να τους εξετάσει, με το καθεστώς να το αρνείται μέχρι που εκδόθηκε εντολή του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου. Τότε τους επισκέφθηκε ανεξάρτητη επιτροπή ιατρών, η οποία αποφάνθηκε πως δεν μπορούν να ζήσουν στη φυλακή και θα πρέπει να αποφυλακιστούν. Αλλά ακόμα και τότε δεν άλλαξαν πολλά.
Στις αρχές Αυγούστου, το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αποφάσισε να απορρίψει το αίτημα των δύο απεργών για αποφυλάκιση, υποστηρίζοντας πως η κατάσταση της υγείας τους στη φυλακή δεν απειλεί τη ζωή τους. Σύμφωνα με την ετυμηγορία, «Ο εγκλεισμός τους στη φυλακή δεν αποτελεί πραγματική απειλή για τη ζωή τους», ενώ παράλληλα ενημέρωσε τους συμβαλλόμενους πως, «Αναμένεται πως η κυβέρνηση θα λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να διασφαλίσει ότι τα δικαιώματα των κρατούμενων γίνονται σεβαστά».
«Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο εξέδωσε μια πολιτική απόφαση, λέγοντας ότι δεν υπάρχει κίνδυνος για να παραμείνουν κρατούμενοι οι απεργοί πείνας, πως δεν διατρέχουν κάποιον κίνδυνο γιατί τους εξετάζουν καλά στην φυλακή, σημειώνοντας ωστόσο πως θα ήταν καλό να σταματήσουν την απεργία τους» σχολιάζει τη στάση της ευρωπαϊκής δικαιοσύνης ο Ισμαήλ. «Κατά κάποιον τρόπο αποδέχονται την παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων» συμπληρώνει.
«Αποκλείεται να αντέξουν οι δύο απεργοί. Δεν έχουν πλήρη πρόσβαση στις βιταμίνες και παραβιάζονται πολύ οι ανάγκες τους. Ακόμα και εάν επιζήσουν, θα έχουν πρόβλημα για όλη τους τη ζωή, έχουν περάσει το όριο. Ο Σεμίν έχει προβλήματα ακοής, πόνους στους μύες, στα νεφρά, σημάδια καρδιακής ανεπάρκειας, σημάδια που δείχνουν πως έχουν περάσει το όριο και οδεύουν για χειρότερα» περιγράφει ο Ισμαήλ την κατάσταση στην οποία βρίσκονται σήμερα οι δύο εκπαιδευτικοί στη φυλακή. --> the press project
ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΤΟ ΠΛΕΥΡΟ ΤΩΝ ΑΓΩΝΙΣΤΩΝ ΑΠΕΡΓΩΝ ΠΕΙΝΑΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΠΟΡΕΙΑ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΚΗ ΠΡΕΣΒΕΙΑ
Αλληλεγγύη στους απεργούς πείνας στην Τουρκία
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ
ΕΧΟΥΜΕ ΔΙΚΙΟ. ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
ΔΥΝΑΜΩΝΟΥΜΕ ΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ!
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καταγγέλλει την Τουρκική Κυβέρνηση για τις συνεχιζόμενες διώξεις σε βάρος πολιτών της Τουρκίας. Από την επιβολή της κατάστασης έκτακτης ανάγκης μέχρι σήμερα, έχουν προφυλακισθεί δεκάδες χιλιάδες πολίτες και έχουν απολυθεί πάνω από 100.000 Δημόσιοι Υπάλληλοι. Έκλεισαν, ακόμη, 155 μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Η Nuriye Gülmen, καθηγήτρια του Πανεπιστημίου της Άγκυρας και ο Semih Özakça, εκπαιδευτικός, αντιστάθηκαν από την πρώτη στιγμή στις απολύσεις συναδέλφων τους και γενικότερα Δημοσίων Υπαλλήλων της Τουρκίας. Ξεκίνησαν απεργία πείνας στις 9 Μαρτίου 2017 ενάντια στις αυθαίρετες και παράνομες πράξεις του Ερντογάν και του κόμματός του. Την 76η ημέρα της απεργίας πείνας και ενώ η αντίστασή τους είχε δημιουργήσει ένα τεράστιο κίνημα αλληλεγγύης στην Τουρκία και σε ολόκληρο τον κόσμο, τους προφυλάκισαν.
Στις 14 Σεπτεμβρίου, 190η ημέρα απεργίας, θα διεξαχθεί στην Άγκυρα η δίκη τους. Οι απεργοί πείνας είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν τον αγώνα τους μέχρι να επιστρέψουν στις δουλειές τους και να πάρουν πίσω τα δικαιώματά τους, αν και η κατάσταση της υγείας τους συνεχώς επιδεινώνεται.
Αποτελεί καθήκον όλων των εργαζομένων της χώρας μας να σταθούμε στο πλάι της Nuriye και του Semih και να αντισταθούμε στις επιθέσεις του φασισμού. Να είμαστε στο πλευρό όλων των αγωνιστών. Να στηρίξουμε τους λαούς της Τουρκίας που αντιστέκονται. Για να ζήσουν η Nuriye και ο Semih πρέπει να στηρίξουμε την αποφασιστική αντίστασή τους και να διαδώσουμε παντού τα δίκαια αιτήματα τους.
-ΝΑ ΖΗΣΟΥΝ Η NURIYE KAI O SEMIH.
-ΝΑ ΑΠΟΦΥΛΑΚΙΣΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΓΙΝΟΥΝ ΔΕΚΤΑ ΤΑ ΑΙΤΗΜΑΤΑ ΤΟΥΣ.
-ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΕΚΤΑΚΤΗΣ ΑΝΑΓΚΗΣ.
-ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΡΑΞΕΙΣ ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΟΥ ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟΥ.
-ΝΑ ΕΠΙΣΤΡΕΨΟΥΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΠΟΛΥΜΕΝΟΙ ΣΤΙΣ ΔΟΥΛΕΙΕΣ ΤΟΥΣ.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ. καλεί τους εργαζόμενους στο Δημόσιο να συμμετάσχουν στην πορεία προς την Τουρκική Πρεσβεία που θα ξεκινήσει από τα Προπύλαια την Τετάρτη, 13/9/2017 στις 18:30.
Από την Εκτελεστική Επιτροπή της Α.Δ.Ε.Δ.Υ.
Ρουβίκωνας
Αttack to
Turkish Airlines in Athens for solidarity to Semih Özakça & Nuriye Gülmen
