Σάββατο 12 Μαρτίου 2011

Ιαπωνία: Η Φύση εχθρός που "μάς μαθαίνει τι σημαίνει λύπη"

Turner: Χιονοθύελλα                                             
In a mountain village
at autumn’s end—
that’s where you learn
what sadness means
in the blast of the wintry wind.  
(Saigyo, XII Century)                 Σ' ένα ορεινό χωριό
                                                   τέλος Φθινοπώρου-
                                                   εκεί μαθαίνεις 


                                                   λύπη τι σημαίνει
                                                   με τη ριπή του χειμωνιάτικου αέρα._____
 Μεταφράζω τους στίχους του Ιάπωνα Βουδιστή μοναχού του 12ου αιώνα που σήμερα έβαλε ο Πάολο Κοέλιο  (ο γνωστός από τον "Αλχημιστή") στο blog του κάτω από ένα ταινιάκι με εικόνες από το τσουνάμι που χτύπησε χθες τις ακτές της Ιαπωνίας και μάς κόλλησε άφωνους μπροστά στις οθόνες μας. Οι ζωές που χάθηκαν; Η έκρηξη του πυρηνικού σταθμού σε μιά χώρα ακόμα πληγωμένη από τις ατομικές βόμβες τής Χιροσίμα και του Ναγκασάκι; Η μετατόπιση του άξονα τής γης που, σε μη Φυσικούς σαν εμένα, ακούγεται σα θανατική καταδίκη; 
 Δεν είναι άσχετο το ποίημα του καιρού και της λύπης, της λύπης γιά τον καιρό, του καιρού της λύπης. Στην άλλη πλευρά τής γης, έγινε αισθητό το φτερούγισμα της πεταλούδας όταν σε ένα άλλο νησί, σε μιά κλειστή θάλασσα το διάβαζα σήμερα καθισμένη στον κήπο μου με ρούχα καλοκαιρινά και τα πουλιά της Άνοιξης να καθαρίζουν την περσινή φωλιά τιτιβίζοντας στην πέργκολα πάνω από το κεφάλι μου. Εδώ, στην ίδια αυλή που πριν δυό μέρες χιόνιζε κι άπλωνα μήλο και ψίχουλα γιά αυτά τα ίδια πουλιά που εξαφανισμένα  στην απόλυτη ησυχία τού χιονιού πίστευα πως θα τα έβρισκα στην παλιά φωλιά νεκρά από το κρύο.
_______________________________




τι έκανε το "Little Boy" 

ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ
           σήμερα:   Η Φύση, από ελικόπτερο
                        Η φωτιά
Κι ας αγνοήσουμε Θεωρίες συνωμοσίας, ιεροκύρηκες που βλέπουν το χέρι του Θεού που "ξέρει πού τα ρίχνει" (όπως μου είπαν κι εύχομαι να μη σας πουν). 
Michelangelo : Ο Κατακλυσμός
________________________________________________________________________________________





                                        

Τρίτη 8 Μαρτίου 2011

8 Μαρτίου δε γιορτάζουμε



8 Μαρτίου, Ημέρα τής Γυναίκας, δε γιορτάζουμε. 



   
Θυμόμαστε τις γυναίκες τών αραβικών χωρών που δεν έχουν φωνή και πρόσωπο, τις μητέρες στις φυλακές που αναρωτιούνται τι θα γίνουν τα παιδιά τους, τις χτυπημένες, τις κακοπληρωμένες, τις φοβισμένες αδελφές και προ-προ-γιαγιάδες μας που αν... αν είχαν φτιάξει αυτές την κοινωνία ίσως σήμερα να ήμασταν όλοι καλύτερα.
_________________________________
Συστήνω
  Πώς θα ήταν ο κόσμος για τρία λεπτά χωρίς τις γυναίκες; Αυτό το θέμα έχει η συγκέντρωση τής 8ης Μαρτίου στο Σύνταγμα. Την πληροφορία  την έχω από το blog  Ostria (διότι έχουμε μαζί και άνδρες).     
Η ίδια εκδήλωση στο Μόντρεαλ:    Imaginez 3 minutes sans les femmes

Βιβλίο ή ταινία
 Για να θυμηθούμε τον ακρωτηριασμό γεννητικών οργάνων που καλύπτει  η αφρικανική μαντίλα "Το Λουλούδι τής Ερήμου"




“Unterdrückte Frauen werden leicht übersehen”
























______Unterdrückte Frauen werden leicht übersehen-  Οι καταπιεσμένες γυναίκες είναι αόρατες______
________________________________________________

Δευτέρα 7 Μαρτίου 2011

Ο θεός έκανε την εξοχή κι ο άνθρωπος την πόλη


         Ο Θεός έφτιαξε την Εξοχή, Ο άνθρωπος την Πόλη" έγραψε ο  Γουΐλιαμ Κούπερ το 1785 κι οι πολύ γνωστοί αυτοί στίχοι που γιά χρόνια έρχονταν στο νου ως ύμνος τής Φύσης, σήμερα  γίνονται επίκαιροι με άλλη έννοια, από μιά ανάγκη να  θυμηθούμε και να αναπροσδιορίσουμε τι είναι τού ανθρώπου, δηλαδή  τι είναι δυνατόν να το φορολογούμε και να το μοιραζόμαστε με νόμους και κανόνες του εμπορίου ή είναι τού Θεού, δηλαδή όλων μας.
Σε κάποιες πολιτείες των ΗΠΑ προετοιμάζεται να απαγορευθεί η καλλιέργειά από μη αγρότες. Στον υπόλοιπο κόσμο δε χρειάζεται απαγόρευση αφού οι περισσότεροι νέοι καρποί δεν έχουν σπόρο ή έχουν υποστεί μετάλλαξη και δε φυτρώνουν.

Στην Ευρώπη οι κτηματίες χρηματοδοτούνται να από την Ε.Ε. γιά να μην καλλιεργούν με αποτέλεσμα ακόμα κι ο σανός που προορίζεται γιά τα άλογα να έχει γίνει πανάκριβος και δυσεύρετος.
Το νερό επίσης, το βρόχινο, το δώρο θεού, να το στερήσουν οι κυβερνήσεις από τη γη δε μπορούν μα ήδη σε πολλές Αμερικάνικες πολιτείες είναι σήμερα παράνομη η συλλογή του σε δεξαμενές και στέρνες καθώς η κυβέρνηση το θεωρεί ιδιοκτησία της.

Όσο για τον αέρα, ας κοιτάξουμε γύρω μας. Ήδη ανήκει μόνο στους πλούσιους αφού μόνο όπου η αξία της γης και το οικονομικό επίπεδο των κατοίκων είναι αστρονομικά  δεν υπάρχει κίνδυνος οι αγαπημένες παλιές γειτονιές να μη μεταβληθούν σε ρυπογόνες βιομηχανικές ζώνες στις οποίες τα απόβλητα και τα ντεσιμπέλ κατεβάζοντας το βιοτικό επίπεδο κατεβάζουν και την αξία των οικοπέδων.
Κι ό,τι γίνεται στην Αμερική, ένα παλιό κοινό αξίωμα είναι μέσα σε δέκα χρόνια περνά τον Ατλαντικό κι έρχεται και σ' εμάς πακεταρισμένο κι έτοιμο, τετελεσμένο.
Αφού ο πολιτιστικός ιμπεριαλισμός της Αμερικής είναι γεγονός αποδεδειγμένο, το ιδανικό θα ήταν να παρακολουθούμε και να προετοιμαζόμαστε, όχι για την ημέρα που τα εκεί θα εφαρμοστούν σ΄εμάς (όπως οι πιο μοντέρνοι κάνουν σήμερα) αλλά από πολύ πιο πριν, ώστε να αποτρέψουμε την εφαρμογή.
Τώρα που γίνεται, τώρα που ξεκινά, μόνο τώρα δεν είναι αργά.




 Το θαύμα της Ανάβρας




                                                         Ανάβρα και:
 William Cowper (The Task) από όπου ο στίχος "God made the Country, Man made the Town"
                    

_______________________________________________________
                                             

Παρασκευή 4 Μαρτίου 2011

C.W. Gluck's Iphigenie En Aulide



      Από απόψε η Ιφιγένεια του C.W. Gluck στη Ωνάσειο.
Σκηνοθεσία και σκηνικά τού Πάρι Μέξη, αδελφού της Mme Kastell, γιά τον οποίο η προετοιμασία της παράστασης έγινε Οδύσσεια που ενέπνευσε και το σχετικό blog Troy Delayed
Making of C.W. Gluck's Iphigenie En Aulide: G.W. GLUCK
    G.W. GLUCK : IPHIGENIE EN AULIDE
        στα γαλλικά με ελληνικούς υποτίτλους
Η Παράσταση:        Conductor: George Petrou
                                 Direction, Set Design, Costumes: Paris Mexis
                                 Lighting Design: George Tellos
        CAST
Iphigenia: Anna Kasyan
Agamemnon: Johannes Weisser
Clytemnestra: Eirini Karagianni
Achilles: Avi Klemberg
Calchas: Zoltan Nagy
Arcas: Kostas Mavrogenis
Diana: Lenia Zafiropoulou

                                The Athens Mixed Municipal Choir
                                                Choir Conductor: Stavros Beris


____________________________________
Πότε:
 4/3/2011, 5/3/2011, 6/3/2011 στις 20:30                                
ΠούΛεωφόρος Συγγρού 107-109, Αθήνα 11745
Πληροφορίες: 213 0 178000,  210 900 5 800
Email: info@sgt.gr
(ONASSIS CULTURAL CENTRE            
 107-109 Syngrou Avenue, 117 45 Athens)
Πώς:
Εισητήρια: 210 900 5 800
http://buy.tickethour.com/stegi-ww/showProductList.html?idEvent=2000788


ΑκούστεGluck Iphigenie en Aulide Ouverture
   ___________________________________________________________

Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2011

You 've got to have balls to wear a skirt



              Το  ντόμινο έριξε και τον Καντάφι πριν λίγες ώρες κι ώσπου να αναρτήσω τούτο το  post θα έχουμε μάθει αν τα δυό αεροπλάνα που αυτομόλησαν από τη Λιβύη γιά τη Μάλτα έχουν μέσα μέλη της ψευτοκυβέρνηση του επαναστάτη με το volkswagen, του εκκεντρικού συνταγματάρχη που όσο συνέφερε μάς παρουσιαζόταν σαν τον τρελό της πολιτικής, το φανατικό βεδουίνο που έστηνε σκηνή σε γαλλικούς κήπους αντί να κοιμηθεί σε σουίτες, τον υπερστυλιζαρισμένο αρχιδικτάτορα που από το 1969 καταπίεσε ένα λαό σα Στάλιν και Μάο κι ό,τι άλλο φανταστεί ο νους μας τώρα που οι 250 νεκροί πολίτες χτυπημένοι από μισθοφόρους έρχονται να μας ανοίξουν τα μάτια καθώς κλείνουν τα δικά τους.
Heil Doll!
Τα πετροδολάρια έρεαν, το όνειρο του τεράστιου αυτοκινητοδρόμου που θα   εκσυγχρόνιζε την Αφρική μας τύφλωνε όσο και τα σαρίκια κι οι στολές ή τα όπλα των γιών.
Αλλά (παρεμπιπτόντως) ... τι είναι αλήθεια αυτό με τους γιούς τών δικτατόρων; Θυμάμαι το κτήνος του Σαντάμ, θυμάμαι και το επεισόδιο με τον ένοπλο παλαβωμένο υιό Καντάφι σε Ελβετικό ξενοδοχείο. Ο πρωτότοκος ήταν άραγε, ή ο δεύτερος ο εμφανιζόμενος ως μετριοπαθής και δυτικότροπος ως απόψε που απείλησε με εμφύλιο τον άμοιρο λαό του την ώρα που ο πατέρας του έφευγε για την Βενεζουέλα ή γιά "κάπου στην έρημο", ίσως κάπου προς τα εκεί που χάθηκαν  και τα χνάρια τού Μπιν Λάντεν υποθέτω.
Hip Hop idol?
Ο ένας τών πολλών υιών υπήρξε διεθνής οικονομικός παράγων τα τελευταία χρόνια. Έκλεινε συμφωνίες με χώρες που έκαναν τα στραβά μάτια γιά τις παρωχημένες καταπατήσεις δικαιωμάτων κι ερχόταν κι εδώ, στο μικρό κόλπο κάτω από το σπίτι μου όπου πριν λίγα χρόνια μάλιστα (λέει η Mme Kastell που έτρωγε πλάι του στο φημισμένο εστιατόριο) έγινε αιτία να σηκώσουν από το καλό τραπέζι σπουδαία δημοσιογράφο και τηλε-ειδησο-παρουσιάστρια γιά να καθίσει εκείνος με την εξέχουσα συντροφιά του.  Μα αυτά είναι κουτσομπολιά και δεν είναι του παρόντος.
Διότι το θέμα μου απόψε είναι οι δικτατορίσκοι με στολές και οι άνδρες με αληθινή μαγκιά. Κάθε είδους.
Δεν αγαπώ στρατούς και στρατοκαύλους και, όπως σωστά υποθέτετε, γιά μένα το ποδόσφαιρο (ή κάθε οπαδοποιητικό λαϊκό άθλημα που χωρίζει ανεγκέφαλους σε ομάδες) αποτελεί την επιτομή της ανοησίας μεν, αναγκαίο κακό φευ των κοινωνιών μας.
sex idol
Τα ξέρουμε από το Βυζάντιο, τα είδαμε και στην Κίνα όταν ο Μάο σε μιά από τις κρίσεις δικτατορικής βλακείας απαγόρευσε τα ομαδικά παιχνίδια με αποτέλεσμα το μένος νέων ανδρών με περίσσια τεστοστερόνη να στραφεί κατά των γονιών και των καθηγητών τους.
Πέραν αυτού όμως, η μόνη σχέση μου με το άθλημα είναι η μόδα. Τα μοϊκάνικα κουρέματα τού Μπέκαμ, λόγου χάριν, που οι θαυμάστριες στην Ιαπωνία τα λάνσαραν παγκοσμίως μεταφερμένα εκεί που φαντάζεστε (Ναι, εκεί. Που με στρινγκ δε φαίνεται). Και τώρα, το καλύτερο, του Σισέ η φούστα.
Ό,τι ωραιότερο, ό,τι κομψότερο, σε έναν άνδρα άγαλμα που έχει τα κότσια, το κέφι και το χρήμα να μη δίνει δεκάρα γιά τους ψευτοπαλικαράδες, τις στολές και τις φανέλες.
Μετά τον Καρζάι και τον Μπιν Λάντεν στην προσωπική μου λίστα είναι by far ο πιό καλοντυμένος άνδρας στη γη. Επειδή του πήγαινε· επειδή ξέρει να τη φορέσει (που πιστέψτε με, δεν είναι ευκολοφόρετο το φούστα-μπλούζα)· επειδή έπαιξε ειρωνικά με αυτό ακριβώς που ζητούν οι θαυμαστές από τέτοια είδωλα. Εκκεντρική ζωή, γυναίκες με πλούσιο μπούστο, πανάκριβα αυτοκίνητα και... Και; Παντελόνια;
Να είσαι έξαλλος δηλαδή, είδωλό μου, αλλά εντός ορίων; Ορίων που θέτει ποιός; Η ομαδούλα (ή –άρα) που τον χρυσοπληρώνει γιά να κλωτσά μιά μπάλα; Ο οπαδός που ξεχνά το χάλι και την κοιλάρα του όταν μασουλώντας διαβάζει γιά τον "στόλο" αυτοκινήτων που διατηρεί στο γκαράζ του;
idol
Γι αυτό και μόλις σκίρτησε η καρδιά μου στο θέαμα το πρόβλεψα: Ο Άνδρας της Χρονιάς τής χρονιάς του θα φάει αν τον πετύχουν αφύλαχτο. Γιά το πώς υποκινήθηκαν οι φασαρίες στο γήπεδο ξέρω λιγότερα κι από όσα γιά τη φωτιά που άναψε σήμερα στη Βεγγάζη. 'Ομως τις φασαρίες τις περίμενα. Κι όχι επειδή είμαι μέντιουμ.
Επειδή απλώς  δεν έπεσα από τον Άρη. Μεταξύ αγρίων φορώντας φούστα έχω πορευτεί κι εγώ και το γνωρίζω πως απαιτείται θάρρος κι άγρια μαγκιά διότι, ίδια μα αλλιώτικα, είναι σημειολογικά φορτισμένο το ρούχο αυτό όσο κι οι στολές του Καντάφι.
Να υπενθυμίσω την κρυφή παρενδυσιακή μανία που δείχνει ο ενθουσιασμός να ντυθούν "γυναίκες" πάμπολλοι άνδρες με το πρόσχημα της Απόκριας και το γκροτέσκ εκχυδαϊσμένο αποτέλεσμα του μασκαρέματός τους;
Να υπενθυμίσω εκείνο το παλαβό κι ακατανόητο κλισέ περί παντελονιών που οφείλουν να  τιμούνε εκείνες ακριβώς οι ομάδες ανδρών που τιμούν επίσης χλαμύδeς και φουστα-νέλλες; Να υπενθυμίσω τις αντίστοιχες φαλλοκρατικές κοινωνίες της κελεμπίας και του σαλβάρ-καμίζ; Τα ηρωικά kilts ή τη φούστα τού, πατέρα και σεξοσυμβόλου,  Σάκη Ρουβά;
Δυστυχώς ουδεμία όσμωσις επιδρά στις ενδυματολογικές επιλογές των οπαδών ούτε και στα ήθη τους. Δυστυχώς η ομορφιά δεν εξημερώνει.
Δε θα αναφέρω άλλα. Ο νους μου τρέχει στα πιό άγρια κι επίκαιρα, εκεί που οι δρόμοι έγιναν γήπεδα και τα συνθήματα δεν ομοιοκαταληκτούν γιά να γελάσουμε.
Μόνο, ακριβώς γι αυτό, σήμερα μέσα στις επαναστάσεις και το χάος που μας κυκλώνει ήθελα να το φωνάξω εδώ στο μικρό μου βάθρο πως o κύριος Τζιμπρίλ Σισέ έριξε μιά αχτίδα στο σκοτάδι μας δείχνοντας στον κάθε "sauvage" ότι η φούστα είναι πιό ανατρεπτική από τον πετροπόλεμο διότι θέλει και στυλ, κι ωραίο κορμί καί πάνω από όλα ... κότσια. Ή, πιό διεθνώς:   You 've got to have balls to wear a skirt.
_____________________________________
Σχετικό σχόλιο: skirts on men (in english)

Σάββατο 19 Φεβρουαρίου 2011

'Ο Δρόμος που δεν πήρα' κι η άμμος που έφερε η βροχή

ανάποδος καιρός στο Γιαλό, 2004
        
 Καφέ βροχή τη νύχτα έφερε ο νοτιάς. Μας φέρνει της Αιγύπτου κλίμα είπε ο Mr Kastell, καθώς, ως Μαντάμ Νώε η Mme Kastell έστυβε τις πιο παχιές πετσέτες της που μούλιαζαν στο πρεβάζι.

Και με τη σκούπα ανά χείρας μέσα από τις χαραμάδες τον ένιωσα τον άνεμο της επανάστασης της άλλης της προαιώνιας (μόνη, με κύριο μακάριο επί καναπέ σαν μιά στα τότε που η σκούπα γίνεται σκουπόξυλο για μακρινά ταξίδια―αν με καταλαβαίνουν οι κυρίες).
Όμως μέχρι κιβωτού θα αντισταθούμε στα κοπλάν, (ή όπως λέγονται) εκείνα τα ακαλαίσθητα τα δήθεν, που περνούν και για "οικολογικά" επειδή τάχα εξοικονομούν ενέργεια ή σώζουν δάση.
Ώρα να το ξανασκεφτείτε. Οι πληροφορίες είναι παντού.
Τα δάση του Αμαζονίου δεν κόβονται για τα παράθυρά σας. Αντίθετα, πολύ πιο κοντά μας, καλλιεργούνται επί τούτου δένδρα για ξυλουργεία, ευεργετώντας χλωρίδα, πανίδα, όζον κι εργατική τάξη όσο και την αισθητική κουλτούρα όλων μας. Όσο για τα εργοστάσια που κατασκευάζουν τα ψευδο-οικολογικά κουφώματα ήδη έχουν μολύνει ποτάμια και χωριά (μακριά σας) κι όταν αλλάξει η μόδα και τα αλλάξετε θα μολύνουν και τη δική σας γειτονιά. 
Αν δε το σπίτι σας είναι παλιό σαν το δικό μου, η τιμή  του (δηλαδή η αξία του) κατακορύφως πέφτει με τα πλαστικά, τα βολικά και τάχα ανθεκτικά.
Πολλές επιλογές έχει καθένας στη ζωή του διότι όπως το είπε ο Ρόμπερτ Φροστ, «ο ένας δρόμος σ΄ άλλον οδηγεί» και ζούμε με τις επιλογές μας, τυχαίες συνήθως και, σε περιπτώσεις σαν τη δική μου με προτεραιότητα μάλλον αισθητικών κριτηρίων.
Διότι η δική μου επιλογή (μιά από τις λίγες για τις οποίες δε μετάνιωσα, μα αυτό είναι άλλη κουβέντα) ήταν η πολυτέλεια έναντι των ανέσεων. Luxury versus Comfort.
Γι αυτό, με αφορμή την καφετιά αιγυπτιακή βροχή, στύβοντας και βάζοντας στο πλυντήριο τις παχιές μυρωδάτες μου πετσέτες απαγγέλλω το αγαπημένο ποίημα του Robert Frost (που ελληνικά είναι στο Μπλε Βιβλίο* με τις μεταφράσεις μου).
Και επειδή θέλω να βγω να περπατήσω τώρα που κόπασε για λίγο η καταιγίδα σας μεταφέρω βιαστικά (αλλά με προσοχή) το αγγλικό πρωτότυπο..
                                 _______________________________________________




* Μπλέ Βιβλίο το 'Ονειρο μέσα σε όνειρο'  με μεταφράσεις  μου   

                                      
ή το πρωτότυπο:             
                                        
                                         Τhe Road Not Taken 
                                                                    by Robert Frost 
                                   Two roads diverged in a yellow wood,
                                    And sorry I could not travel both
                                 And be one traveler, long I stood
                                And looked down one as far as I could
                                To where it bent in the undergrowth;
                  Then took the other, as just as fair

And having perhaps the better claim,

Because it was grassy and wanted wear;

                 Though as for that, the passing there

         Had worn them really about the same,
               And both that morning equally lay

In leaves no step had trodden black 
Oh, I kept the first for another day!

            Yet knowing how way leads on to way,
 
I doubted if I should ever come back.
                           I shall be telling this with a sigh

Somewhere ages and ages hence:
 two roads diverged in a wood, and I --
 
I took the one less traveled by,
  
                          And that has made all the difference.
                                         

  Κατασκοπεύστε μας: Μύκονοs live