Πολλές οι ανοησίεςκαι οι χυδαιότητες- δημόσια και σε μηνύματα,
πολλά τα ψεύτικα προφίλ που έκαναν τον κόπο να βάλουν γελάκια και να μου γράψουν βρισιές.
Παρατήρηση:
όλα τα ονόματα ενοχλημένων είναι ανδρικά.
Ερώτηση εργασίας:
Γιατί τους πονά τόσο που επιστρατεύουν ψεύτικα προφίλ να με βρίσουν και να αμφισβητήσουν (με μυαλό 5χρονου) τον καθιερωμένο όρο 'ναρκοφεμινισμός';
Εξήγησα- ως συνήθως- αγνοώντας τις προσβολές. Μα ο στόχος δεν ήταν να καταλάβουν, ήταν να ειρωνευθούν κρυμένοι πίσω από πληκτρολόγιο και,συχνά, ψεύτικα προφίλ.
___________________________
Συνήθως σβήνω ονόματα. Μα προφίλ με το όνοα 'Βαράω φεμινίστριες' να έχει 175 'φίλους' περνά τα όρια.
Τα ψεύτικα προφίλ
Δημοσίως απαντάω σοβαρά αγνοώντας την επιθετικότητα ηλιθίων (επειδή ξέρω πως διαβάζουν κι άλλοι. Σε μηνύματα ηλιθίων δεν απαντάω όμως ποτέ).
Πρόσφατα αλλάξαμε θερμοσίφωνο και κάλεσα τον υδραυλικό που ήξερε το σπίτι μου από πριν γίνει δικό μου, πριν 25 χρόνια. Ανέβηκε στην ταράτσα, το άλλαξε (αφήνοντας και μια μικροαμέλεια στον καυστήρα θέρμανσης με τον οποίο είναι συνδεδεμένο) κι όταν τελείωσε ρώτησα αν πήρε το παλιό, όπως γινόταν πάντα, ώστε να δώσω παραπάνω χρήματα.
―Το παλιό; Το πέταξα.. στο χωράφι.
―Ποιό χωράφι;
―Εδώ από πίσω.., μου απάντησε δείχνοντας το παλιό του γείτονα (Καφέ ζώνη πλέον δηλαδή με αγώνες άχτιστο και καθαρό).
Παρακάλεσα να το φέρει πίσω στο δικό μου
κτήμα κι αποχαιρετιστήκαμε. Για πάντα πιστεύω.
Μα δεν έπαψα να το σκέφτομαι. Τον άνθρωπο αυτό τον ξέρω χρόνια, μου έχει αλλάξει βρύσες, έχει διορθώσει ζημιές από φθορά, έχει εγκαταστήσει διάφορα μέσα σε δεκαετίες. Δεν ήταν έτσι. Τι τον άλλαξε;
Λέμε ότι κάτι άλλαξε στη νοοτροπία και την αντιμετώπηση, μα να το βλέπεις όχι σε άλλη γενιά μα στον ίδιο άνθρωπο είναι εντυπωσιακό.
―Στον τόπο του είναι, έλεγα συζητώντας το, εγώ είμαι Αθηναία. Μετέφερα εδώ δικαιώματα, το έκανα σπίτι μου επειδή αγάπησα το Μύκονο μα άλλους δεσμούς από αγάπης δεν έχω, άμα σκεπαστούν από μπάζα, σκουπίδια και μπετά οι αναμνήσεις μου, αν πάψει να μου αρέσει εδώ, πουλάω και φεύγω, Εκείνος όμως; Τον τόπο του;
―Δεν είναι πιά τόπος του, τον πούλησε, μου απάντησε ένας φίλος κυνικός.
Αλλά, επειδή λέω συχνά δυσάρεστα θα πω κι ένα καλό για το νησί.
Πρόσφατα δε γίνεται να μην έχουμε παρατηρήσει την αλλαγή γύρω από τους κάδους σκουπιδιών που καθαρίστηκαν από κάθε είδους μεγάλα αντικείμενα όπως τα συνήθη στρώματα, κουτσά τραπέζια και φθαρμένες καρέκλες μαγαζιών.
Είχα κι εγώ δυό τέτοια, το θερμοσίφωνο που λέγαμε πιο πάνω και το μεγάλο μας έλατο των Χριστουγέννων που συνήθως κόβαμε και καίγαμε στο τζάκι μα πλέον, μεγάλη λύπη μας, λόγω της υγείας του κυρίου Kastell τζάκια αποφεύγουμε.
Την περασμένη Κυριακή πολύ αργά το βράδυ έστειλα email στο Δήμο για την αποκομιδή των συγκεκριμένων σκουπιδιών και δεν το πίστευα όταν το επόμενο πρωί μου τηλεφώνησαν και ήρθαν να τα πάρουν. Και, με δική τους πρωτοβουλία, πήραν κι ένα βαρύ πάγκο του κήπου που αργοσάπιζε από την υγρασία. Δεν ήταν μόνο που ήρθαν αμέσως, ήταν και η προθυμία, το ύφος το πρόσχαρο του ανθρώπου που δε βαρυγκομά στη σωματική δουλειά που μου θύμισαν τους Μυκονιάτες που έγιναν αιτία να διαλέξω το νησί για κατοικία μου.
Σας δίνω εδώ το email και το τηλέφωνο ώστε αν είστε στο νησί να σταματήσουμε την εστία μόλυνσης γύρω από τους κάδους.
Και κάτι ακόμα:
Μαθαίνω ότι η αποκομιδή ανατέθηκε πάλι στην ίδια εταιρία που είχαμε τα τελευταία χρόνια με δυσάρεστα αποτελέσματα. Η απ' ευθείας ανάθεση έγινε κατεπειγόντως μολονότι έχουμε 80 εργαζόμενους στο Δήμο και καμαρώσαμε και την πανηγυρική επιστροφή των οχημάτων του Δήμου μας.. Βλέπω στο video (που ακολουθεί) ότι το κόστος στη νέα συμφωνία μειώθηκε κατά πολύ (€2 εκατομμύρια λιγότερο). Ελπίζω λοιπόν μαζί με το παζάρεμα να μπήκαν όροι και ρήτρες ώστε να μην εφησυχάσουν οι ιδιώτες κι έχουμε τα παλιά.
Πώς ο στιγματισμός των ανθρώπων που κάνουν χρήση φτάνει ως την οικογένειά τους.
Δεν παραξενευτήκαμε, εμείς τα ξέρουμε.
Φταίνε κι οι γονείς και τα παιδιά μας για την κυρία.. Κι άντε τώρα να εξηγείς για δικαιώματα, λειτουργικούς χρήστες κι αυτοδιάθεση…
Σχόλια σαν αυτό ήρθαν να προστεθούν την αθλιότητα χρυσαύγουλης ανορθόγραφης δημοσιογράφου όταν είδε τον πατέρα του νεκρού Βασίλη Μάγγου να στηρίζει τους φοιτητές.
Τον πέρασε, λέει για τον παροιμιώδη «αιώνιο φοιτητή» που τόσο απεχθάνεται. . Κι ύστερα, αντί για συγγνώμη, σχολίαζε το μαλλί του,
Δεν έχω λόγια μα προσθέτω την αξιοπρεπή απάντηση του ίδιου του κυρίου Μάγγου. Για να μάθουμε να ξεχωρίζουμε διαφορές.