Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαγιακόφσκι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Μαγιακόφσκι. Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Κυριακή 7 Απριλίου 2019

Άσπρη ζάχαρη και μαύρα χέρια: ο Μαγιακόφσκι στην Κούβα (video)




To Μαγιακόφσκι, τον ποιητή που έγινε φωνή της Ρώσικης Επανάστασης και πλήρωσε την απογοήτευσή του με την αυτοκτονία του στα σκαλιά της αγαπημένης του τον γνωρίζουμε συνήθως από την ποίησή του, τα σχέδια και τις ταινίες του που από τις οποίες λίγες έχουν διασωθεί, και επίσης κάποιοι από εμάς από τη Λίλια Μπρικ την παντρεμένη αγαπημένη, αδελφή της Έλσας Τριολέ που αργότερα παντρεύτηκε τον Αραγκόν και παρέμειναν κομμουνιστές στη Γαλλία.

Το 1922 ο Μαγιακόφσκι με επίσημη άδεια ταξίδεψε στην Αμερική όπου είδε και θαύμασε την σύγχρονη εκβιομηχάνιση, ενώ όμως παρατήρησε και την κοινωνική αδικία. Με χιουμοριστικά σκίτσα και ποιήματα μετέφερε στη Ρωσία όσα είχε δει.
Εμπνευσμένος από την Κούβα όπου οι Αμερικανοί εκείνη την εποχή είχαν τον έλεγχο της βιομηχανίας παραγωγής ζάχαρης και καπνού,  σχεδίασε την ταινία του «Άσπρο-Μαύρο» στην οποία διηγείται τη ζωή του μικρού Γουίλι, μαύρου λουστράκου, που κάνει το τρομερό λάθος να ρωτήσει το βασιλιά της άσπρης ζάχαρης κ Ψηλομύτη:  «Γιατί η άσπρη ζάχαρη φτιάχνεται από μαύρα χέρια;» 

Δυστυχώς λίγα διασώθηκαν και από αυτή την ταινία του  κι επειδή η ακουστική επένδυση έχει χαθεί εντελώς οι υπεύθυνοι της αποκατάστασης του χρησιμοποίησαν απόσπασμα από το 'Sometimes I Feel Like A Motherless Child'  που ηχογράφησε ο Paul Robeson στο θέατρο Τσαικόφσκι της Μόσχας το 1949.

Το ταινιάκι εμπεριέχεται στη συλλογή Soviet Animated Propaganda που περιέχει πολλά εξαιρετικά δείγματα γραφής της περιόδου που διεσώθησαν και αποκαταστάθηκαν επιμελώς. ενώ η παρούσα εγγραφή είναι από παλιότερη τηλεοπτική προβολή στην Ελληνική τηλεόραση.

Φέρνω το ταινιάκι και σκίτσα από αυτό + συνδέσμους για όσα ανέφερα +φωτογραφία ων Όσιπ και Λίλια Μπρικ με το Βλαδίμηρο Μαγιακόφσκι.





Το βιβλίο "Βλαντιμίρ Μαγιακόφσκι : Πως Ανακάλυψα Την Αμερική" που περιγράφει το οδοιπορικό αυτό κυκλοφόρησε το 1988 σε ελληνική μετάφραση απο τις εκδόσεις "Σύγχρονη Εποχή". 

Λίλια Μπρικ: η θυελλώδης μούσα της ρωσικής avant-garde 
Το Μαύρο Φως της Έλσας Τριολέ: https://www.oanagnostis.gr/to-mavro-fos-tis-elsa-triole/







______________________________


Πέμπτη 14 Απριλίου 2016

Ο Βλαδίμηρος στα σκαλιά... έπεσε αλλά είπε


«'Αν δεν ξεχάσεις την πρώτη σου αγάπη
δε θα γνωρίσεις την τελευταία...»

Σα σήμερα 14 Απριλίου 1930 ο Βλαδίμηρος Μαγιακόφσκι, πρώτο θύμα της Ουτοπίας, αυτοπυροβολήθηκε στα σκαλιά της αγαπημένης του.
Φουτουριστής και μαχητής, ασίκης και αντάρτης, ζωγράφος, ποιητής, θεατρικός συγγραφέας και κινηματογραφιστής, άφησε έργο πολύ και πίκρα και ένα γράμμα προς τους συντρόφους να νοιαστούν την αγάπη του και τον άνδρα της.
Πέθανε απογοητευμένος από τη γραφειοκρατία και τη στάση της νέας Σοβιετικής ηγεσίας για την Τέχνη. «Το καράβι της αγάπης συντρίφτηκε πάνω στην καθημερινή ρουτίνα...δεν έχει νόημα η απαρίθμηση αμοιβαίων πόνων, θλίψεων και πληγών...».


Ξέροντας τι επακολούθησε, λέω, Βλαδίμηρε καλά που έφυγες, καλά που δεν έζησες, να χάσεις κι εσύ τη φωνή σου ώσπου να βγαίνει αλλιώτικη όπως της Αχμάτοβα κι έμεινες σύμβολο για μάς εκείνων που δεν έγιναν.
________________________________
Ακολουθούν φωτογραφίες του στο γραφείο του, με το σκυλί του, με την αγαπημένη και μούσα του Λίλυα Μπρικ και λίγων έργων του.
Χαρείτε τα!















Δευτέρα 2 Απριλίου 2012

Ο Άγγλος βιβλιοπώλης κι ο Λιλιός (Πάλι)





―Με συγχωρείτε που άργησα να στείλω το πακέτο σας αλλά έπεσα και χτύπησα και 'to top it off my dog, Oliver, had to have surgery on his tail' [μαζί μ΄αυτό, ο σκύλος μου ο Όλιβερ χρειάστηκε να χειρουργηθεί στην ουρά].
Το έλαβα (μαζί με άλλους δεκατρείς πελάτες) από Άγγλο βιβλιοπώλη, ιδιοκτήτη του 'Oliver's Books', για παραγγελία μου μέσω του θαυμάσιου biblio.com από όπου χρόνια αγοράζω τα περισσότερα βιβλία μου.

Γέλασα τόσο που δε γίνεται να διαμαρτυρηθώ, μου θύμισε έναν παλιό Άγγλο συγγραφέα καλεσμένο σε πάρτυ στην εξοχή που έστειλε τηλεγράφημα: 'Δεν έρχομαι-Το ψέμα ταχυδρομικώς'.

Η λατρευτή παράδοση της παραδοξολογίας που εκλαΐκευσε ο Όσκαρ Γουάιλντ εκφράστηκε εξαιρετικά στη Nonsense Ποίηση και παραμένει δυσμετάφραστη στην εξαίσια Αλίκη τού Λούις Κάρρολ. Γνωστά αυτά μα λιγότερο γνωστό είναι πως είχαμε και στην Ελλάδα δείγματα Nonsense.
To 'Πάλι' 'ήταν ένα πλουσιότατο περιοδικό που, φτιαγμένο από το Δημήτρη Πουλικάκο και τον Πάνο Κουτρουμπούση μετά τα μέσα τού περασμένου αιώνα, κατάφερε να συγκεντρώσει αντιπροσωπευτικότατα δείγματα των γνωστών Ελλήνων σουρεαλιστών (από Εγγονόπουλο ως Κάλλας και Ν.Βαλαωρίτη), μεταφράσεις των κλασικών (Μπρετόν, Τζαρά αλλά και Μαγιακόβσκι) και ένα ενδιαφέρον  αυτοβιογραφικό τού Ταχτσή.
Εκεί εμφανίστηκε κι ο Νονσενσικός 'Λιλιός' τον οποίο (σάς παραθέτω από μνήμης:

Ο Λιλιός
Χαρούμενα δρουβούδιζαν
και ζουπιχτά βρυξούζαν·
μα μόλις είδαν το Λιλιό
επέσαν και ζιζίβαν.
________________________________________
Εικόνα:  'Πάλι' από τη Lifo όπου κείμενο τού Π. Κουτρουμπούση που το 2009 περιγράφει τη γέννηση του ιστορικού περιοδικού:
Ήμουν στο Παρίσι όταν μου τηλεφώνησε ο Πουλικάκος για να μου πει «θα βγάλουμε ένα περιοδικό με τον Βαλαωρίτη, είσαι μέσα;». Του απάντησα «Άντε, να φλομώσουμε στη δημιουργικότητα», το συζητάγαμε πολύ καιρό να βγάλουμε ένα περιοδικό που να μας εκφράζει. Ήταν 1963, σουρεαλισμός και beat. Έστειλα μια ιστορία και έτσι συμμετείχα απ' το πρώτο. Κατάντησε να θεωρείται περιοδικό του Βαλαωρίτη, αλλά δεν ήταν. Ήμασταν ολόκληρη ομάδα και μέσα γραφόταν «εκδίδεται από επιτροπή». Το πρώτο το πλήρωσε ο Πουλικάκος, ο Εμπειρίκος κι ο Κάλλας - απ' όσο ξέρω. Κυκλοφόρησε το 1964, έγινε το επίσημο περιοδικό των Ελλήνων beatniks, με ποιήματα, κείμενα και ζωγραφιές, και έκλεισε λόγω της Χούντας.
________________________________________


Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2011

Αν είχε ο Philip -f θα ήταν Φιλιπινέζα




         
Πριν από πάρα πολλά χρόνια  μπήκα, με συνοδό και γάτα, σε ένα τραίνο [sic] για την Πελοπόννησο. Συνηθισμένη από άλλες χώρες δεν αγόρασα εισιτήριο πρώτης θέσης.

Το τραίνο ξεκίνησε και εντός δεκαλέπτου βγήκαν τα τάπερ με κεφτέδες που σκόρπισαν μιά ευωδιά σκόρδου και σάπιου ψαριού (τα αυγά εργοστασίου, αν έχετε την τύχη να ζείτε σε χωριό και δεν το ξέρετε, μυρίζουν σάπιο ψάρι) και, φυσική συνέπεια ίσως, οι σακούλες εμετού που εκείνα τα χρόνια ήταν παρούσες σε πλοία, τραίνα, λεωφορεία. Μαζί μ' αυτά τα ωραία εκδηλώθηκε κι ο ρατσισμός.
Διότι δίχως αξεσουάρ ταπεράκι κι εμετό οι συνεπιβάτες συμπέραναν ότι ήμασταν ξένοι κι επειδή η ξενοφοβία τους ώθησε σε παραληρηματικές εικασίες συμπέραναν πως το γατοκάλαθο είχε μέσα φίδια, ο ψηλόλιγνος ευγενής συνοδός ήταν φακίρης και η μαντάμ Ινδή χορεύτρια.
Χαριτωμένη ομαδική παράκρουση  λαϊκής φαντασίας μα η οσμή του βαγονιού γινόταν αποπνικτική και αποπειράθηκα να αλλάξω θέση.
'Παντού είναι γεμάτο', με πληροφόρησαν, 'εκτός κι αν αλλάξετε για Πρώτη θέση' πράγμα που έκανα. Και με λίγα βήματα βρέθηκα στην Ευρώπη του περασμένου αιώνα. Άδειο βαγόνι, φαρδιές βελούδινες πολυθρόνες με ολόλευκα 'antimacassars'  στη θέση του κεφαλιού (συγγνώμη, τη λέξη δεν την ξέρω μα οι κυρίες του προηγούμενου βαγονιού θα τα ονόμαζαν πιστεύω 'σεμεδάκια'). Το mitsouko μου ανακατεύτηκε με την απλή κοινή μυρωδιά τραίνου κι η διαδρομή συνεχίστηκε χωρίς άλλο επεισόδιο.

Το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού (πόσο μάλλον γυναικός) και στην επιστροφή ζήτησα εισιτήριο Α' θέσης.
Δεν έχει, απάντησαν, τα τραίνα είναι βουλγάρικα.
Θαυμάσια, σκέφτηκα. Ω, ο υπαρκτός σοσιαλισμός, mon cher, αυτό είναι πρόοδος! ―και, πριν γελάσετε αγαπητοί αναγνώστες, υπενθυμίζω πως μιλάμε για πριν την πτώση του τείχους όταν κάθε διανοούμενος που σεβόταν τον εαυτό του διάβαζε Σολζενίτσιν με ένα αίσθημα ενοχής.
Μα μην πολυλογώ, εσείς, τα παιδιά του 21ου αιώνα το καταλάβατε πως μόλις αντίκρισα από μέσα το βαγόνι επιβεβαιώθηκε ο Σολζενίτσιν.
―Στα γκούλαγκ μάς πηγαίνουν, άμοιρο γατί!

Θέλετε λεπτομέρειες; Καθίσματα στενά, 2 θέσεις σα για έναν, δίχως χώρισμα, πορτοκαλί σκληρό πλαστικό κι οι οσμές οι ίδιες του πηγαιμού.
Τότε εμπέδωσα το πρώτο μάθημα. Ισότης για τους πολιτικούς δε σημαίνει άνοδος επιπέδου, μαρξιστικό "ψωμί και τριαντάφυλλα" και άλλα ωραία που γράφουν και διαβάζουν οι διανοητές της γης. Αλλά σημαίνει κατέβασμα του επιπέδου ζωής έτσι ώστε να ζει σε ίσα χάλια μιά απέραντη λαϊκή τάξη.
Απογοήτευση; Νόμιζα, μα με περίμεναν χειρότερα. Διότι, αποφασισμένη να κατέβω στην επόμενη στάση διέσχισα το εν κινήσει τραίνο κι ανακάλυψα τι; Την πρώτη θέση. Ένα, μικρό σα μυστικό, άδειο βαγόνι λίγων θέσεων, όπως χωρίζουν πια τη business class στα αεροπλάνα, κι εκεί εγκαταστάθηκα μετά γατιού και συνοδού και μαύρων σκέψεων.

Ήρθε στην επιφάνεια σήμερα  η παλιά αυτή ανάμνηση μόλις διάβασα την κάτωθι είδηση:
Με απ' ευθείας ανάθεση η Ελλάδα απασχολεί κορυφαία αμερικανική δικηγορική εταιρεία, η οποία εδώ και ένα χρόνο εξετάζει τον τρόπο ολοκληρωτικής αναδιάρθρωσης του χρέους και τη δυνατότητα εξόδου της χώρας από την ευρωζώνη. Στις 27 Ιουλίου η ελληνική κυβέρνηση ανακοίνωσε την ανάθεση του ρόλου χρηματοοικονομικών συμβούλων για το εν εξελίξει πρόγραμμα ανταλλαγής ομολόγων στις τράπεζες ΒΝΡ Paribas, Deutsche Bank και HSBC.
Στην ίδια ανακοίνωση αναφέρεται η συνεργασία της κυβέρνησης με τη νεοϋορκέζικη δικηγορική εταιρεία Cleary Gottlieb…...[της ΜΑΤΙΝΑΣ ΣΤΕΒΗ: ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, από http://prezatv.blogspot.com/2011/09/blog-post_726.html ]

Ξεκαθαρίζω, εξ αρχής πως σοβαρό πολιτικοοικονομικό σχόλιο θα κάνουν άλλοι. Η καλλιτέχνις έχει άλλο χρέος. Να εξιστορεί την πορεία της ανθρώπινης συνείδησης κάνοντας γενικό το ειδικό αντλώντας μέσα του για την πανανθρώπινη εμπειρία. 

Για μένα, κι όποιον έζησε στην προ-ΕΟΚ/Ε.Ε. Ελλάδα δεν είναι που δεν είχαμε καλά αυτοκίνητα (εκτός εκείνων των αιώνιων παλικαράδων που οδηγούν τα αναπηρικά- υπουργικά-βουλευτικά ή τα με ξένες πινακίδες―των 'Επιτήδειων' όπως συνήθιζε να ονομάζει αυτής της κατηγορίας απατεώνες η γενιά της Κατοχής).
Είναι που δεν είχαμε πρόσβαση στην πολιτιστική εξέλιξη της ανθρωπότητας κι ήμασταν έρμαια κάθε αλήτη πολιτικού που αποφάσιζε να πλουτίσει υποτιμώντας το  νόμισμά μας (και καθιστώντας εν μια νυκτί αδύνατον (π.χ.) να συνεχίσουν τα παιδιά μας τις σπουδές τους στα εξωτερικό, να ακούσουμε καινούργια μουσική, να έρθουν συγκροτήματα ή θίασοι, να αγοράσουμε αεροπορικά εισιτήρια, βιβλία, έντυπα κ.λ. κ.λ.. Δηλαδή ζούσαμε σε μιά πνευματική απομόνωση, χωρισμένοι με το γυάλινο τοίχο της φτώχειας από την πρόοδο του πολιτισμένου κόσμου. 
Προσέξτε, λόγου χάριν, το sic: του τραίνου με ―αι, όπως θα έπρεπε να γράφεται. Διότι (αν και προσπαθώ να μην αρχίσω το Γλωσσικό το θέμα το απύθμενο) η ορθογραφία των ξένων λέξεων είναι σωστό να φέρει την ιστορία τους. Κι αυτό δεν το σκέφτηκα εγώ, έχει παράδοση και όνομα, λέγεται Ετυμολογία. Αλλιώς η γλώσσα αντί να ενώνει, υψώνει γυάλινους τοίχους.
Κι όπως οι καλλιεργημένοι λόγιοι της γης, σεβόμενοι την Ιστορία της Ελλάδας, στις ελληνικής καταγωγής λέξεις το φι (για παράδειγμα) το γράφουν με  ph [κι έχουμε Philip και Philippic για τον Φιλιππικό αλλά Filipinο για τον Φιλιππινέζο] έτσι κι εμείς καλό είναι στο train να κρατάμε το αι και στον Σαίξπηρ να μην προσθέτουμε το Σεξ.
Είναι ειρωνεία ή σκόπιμο άραγε που την ισοπεδωτική νέα Γραμματική την επέβαλαν οι Σοσιαλιστές της εποχής των κούφιων συνθημάτων και των Υποτιμήσεων (δραχμής και γλώσσας); Τάχα για να βοηθήσουν το λαό τον αγράμματο, τον δίχως πρόσβαση σε ξένες γλώσσες, τον υποτίμησαν φτιάχνοντας μιά νέα ελίτ δική τους. Σκόπιμα ή όχι δε με νοιάζει. Με νοιάζει που έγινε. Και αν δεν ήταν η ΕΟΚ /ΕΕ, ή όπως θέλετε πείτε την, ο Τοίχος που ύψωσε η υποτίμηση της γλώσσας δε θα ήταν γυάλινος αλλά αδιαφανής κι εσείς οι σύγχρονοι νέοι του σήμερα θα περιμένατε από τους τουρίστες να φωτιστείτε για αλλαγές μαλλιών, μυαλών και μουσικής στον πολιτισμένο κόσμο.


                                                         
___________________

Παραθέτω το απόσπασμα από το ΠΡΕΖΑ TV ©  κι όχι από την Ελευθεροτυπία διότι εντός ωρών το της Ελευθεροτυπίας εξαφανίστηκε. Ίσως λόγω διάψευσης (την οποία διάβασα μα δε συγκράτησα, αν τη θέλετε γκουγκλάρετε κι εσείς).
Ωστόσο το άρθρο ήδη πρόλαβε να επαναναρτηθεί, δείτε πόσες φορές: google/search?

_____________________________

οι εικόνες
 Orient Express: παλιά αφίσα και εσωτερικό βαγονιού
και  
διαφημιστικό πόστερ για τα Σοβιετικά τραίνα φτιαγμένο από τον αγαπημένο Μαγιακόφσκι,  πρώτο θύμα της Ουτοπίας