Κυκλαδική ταυτότητα: Ξερολιθιά και απόβλητα

  

Δύο οπτικές, δύο είδη ήθους της «Κυκλαδικής ταυτότητας».

 

Συνεργείο που βάφει πριν έρθουν οι ιδιοκτήτες πετά τα υπόλοιπα τσιμέντων στο πλαϊνό κτήμα (φωτογραφία).  Μια μικρή εικόνα όσων λυπούν εμάς που αγαπήσαμε τη Μύκονο.

 

Ταυτόχρονα όμως έχουμε τη σημαντικότατη ημερίδα για την Ξερολιθιά με το πιλοτικό σχολείο ξερολιθιάς.

Σε μια εποχή που οι περισσότεροι υψώνουν σφιχτούς μαντρότοιχους (αν έχουν την οικονομική επιφάνεια) ή κατασκευές που κόβουν κάθε θέα στους περαστικούς καταστρέφοντας την ταυτότητα του τόπου, τη ζωή μικρών πλασμάτων αλλά και την  απλή ευχαρίστηση ενός περιπάτου με θέα, είναι αναγκαίο να κατανοηθεί πόσο σημαντική η παραδοσιακή ξερολιθιά.

H προχθεσινή φωτογραφία από βίλα στον Πλατή Γιαλό μιλά μόνη της. Δεν είναι μόνο που αντικατέστησαν με σφιχτούς μαντρότοιχους τις παραδοσιακές ξερολιθιές, δεν είναι που φυτεύουν δένδρα που και παραποιούν την εικόνα και δεν επιζούν στο κυκλαδίτικο κλίμα αλλά οχυρωμένοι πίσω από τείχος πετούν στο γείτονα ό,τι τους περίσσεψε. Ήθος και αισθητική.

Politismos Mykonos

Παρασκευή 19/04/2023 παρουσίαση και ομιλίες για την τέχνη της ξερολιθιάς στο πλαίσιο του χρηματοδοτούμενου προγράμματος «Εξιστορώντας και Καταγράφοντας την Τέχνη της Ξερολιθιάς» του Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης.

Στην αίθουσα του Δήμου Μυκόνου στο Ματογιάννι στις 17.00

Πρόγραμμα Ημερίδας 

- Χαιρετισμός Απόστολου Νάζου, Αντιδημάρχου Τεχνικών Υπηρεσιών Δήμου Μυκόνου 

- Χαιρετισμός Θεανώς Αγαλόγλου, Project Manger Πρωτοβουλίας Cycladic Identity Μουσείου Κυκλαδικής Τέχνης 

- Σύντομη παρουσίαση του προγράμματος «Εξ-ιστορώντας και καταγράφοντας την τέχνη της ξερολιθιάς» και προβολή της ιστοσελίδας από τον Κωνσταντίνο Σερράο, Καθηγητή ΕΜΠ - Διευθυντή Σπουδαστηρίου Πολεοδομικών Ερευνών

- «Το αναβαθμιδωμένο τοπίο στις Κυκλάδες και οι ξερολιθικές κατασκευές που το συνοδεύουν», Δρ. Ιουλία Παπαευτυχίου, Αρχιτέκτονας-Ιστορικός 

- «Η παραδοσιακή τέχνη της λιθοδομής στον Αιγιακό χώρο», Κωνσταντίνος Καραδήμας, Ομ. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής ΕΜΠ 

- «Η οικοδομική παράδοση της ξερολιθιάς», Μιλτιάδης Κατσαρός, Αν. Καθηγητής Αρχιτεκτονικής, ΕΜΠ 

Cycladic Identity

Είσοδος Ελεύθερη

Cycladic Identity

1 ημ.  · 

See you on Mykonos Island! 

We invite you to the Pilot “Dry Stone School”, an action of the program “Recounting and documenting the art of dry-stone walling” funded by Cycladic Identity. 

The Pilot School will start with presentations on the art of dry-stone walling and will continue with practical training with the participation of traditional craftsmen and young artisans. The action will be concluded with a screening of “Stone through time, the dry stones of Kythnos”. 

In collaboration with NTUA.

•

Organization: Municipal Enterprise for the Environmental Protection, Education and Development of Mykonos Kdeppam Kdeppam Politismos Mykonos

With the collaboration of Mykonos Municipality

Friday, 19/4, 17:00 – 20:00

“The art of dry-stone walling”

Events Hall, Municipality of Mykonos, Matogianni Street

Free Entrance

Saturday, 20/4, 09:00 – 15:00 

Participants: Traditional craftsmen and young artisans

Practical Training, only for those already registered

Sunday, 21/4, 20:00-21:00

Events Hall, Municipality of Mykonos, Matogianni Street

Free Entrance

→ More info

https://www.cycladicidentity.gr/.../recounting-and.../

•

Supporters

AEGEAS | Eurolife FFH | Raycap Group | Gogo Argyropoulou-Georgatou | EMILIA BECHRAKIS-SERHANT | JOHN CHANDRIS | KATHERINE EMBIRICOS | CALYPSO NOMIKOS | VASSILIS PATERAS 

Transport Sponsor: Blue Star Ferries

Collaborators-Partners: Κοινωφελές Ίδρυμα Α Κ Λασκαρίδη - A C Laskaridis Charitable Foundation | Altaxis Consulting

•••

Σας περιμένουμε στη Μύκονο!

Σας προσκαλούμε στο Πιλοτικό Σχολείο Ξερολιθιάς, μία δράση του προγράμματος «Εξιστορώντας και Καταγράφοντας την Τέχνη της Ξερολιθιάς» που υλοποιείται με τη χρηματοδότηση του Cycladic Identity. 

Το Πιλοτικό Σχολείο θα ξεκινήσει με παρουσιάσεις για την τέχνη της ξερολιθιάς και θα συνεχιστεί με την πρακτική άσκηση στην οποία θα συμμετέχουν παραδοσιακοί μάστορες και νέοι τεχνίτες. 

•

Φορέας Υλοποίησης: Κοινωφελής Δημοτική Επιχείρηση Περιβάλλοντος Παιδείας και Ανάπτυξης Μυκόνου

Με τη συνεργασία του Δήμου Μυκόνου

Παρασκευή 19/4, 17:00-20:00

«Η τέχνη της ξερολιθιάς»

Aίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Μυκόνου, Ματογιάννι

Είσοδος ελεύθερη 

Σάββατο 20/4, 09:00-15:00

Συμμετέχοντες: Παραδοσιακοί μάστορες και νέοι τεχνίτες

Πρακτική άσκηση μόνο για όσους έχουν ήδη δηλώσει συμμετοχή.

Κυριακή, 21/4, ώρα 20:00-21:00

Aίθουσα εκδηλώσεων του Δήμου Μυκόνου, Ματογιάννι

Ελεύθερη Είσοδος

→ Περισσότερες πληροφορίες:

https://www.cycladicidentity.gr/existorontas-kai.../

 

 

Θέλει φροντίδα η αγάπη, θέλει γνώση η ομορφιά

Θέλει φροντίδα η αγάπη για να ανθίζει, όπως θέλει γνώση η ομορφιά.

Με τη Φωφώ πρωινή συνάντηση στο Vero.

Ήρθε και τούτη η Άνοιξη. Που έχει για μένα πάντα άρωμα βιολέτας.

 Όταν πρωτοήρθα Άνοιξη στη Μύκονο κάθε σχισμή στα βράχια όπως και τα ρείθρα των δρόμων μοσχοβολούσαν μεθυστικά από τις αγριοβιολέτες (‘αβιόλες’ στα μυκονιάτικα). Χαίρομαι που δεν ανέβαλα μα μάζευα τα σπόρια και τα φύτευα στον κήπο μου όπου πλέον ανθίζουν κάθε Άνοιξη και καταφέρνουμε , λόγω ποτίσματος, να τις κρατάμε ανθισμένες ως αργά το καλοκαίρι.

Με τα χρόνια πέρασε οδοστρωτήρας και τα στενά δρομάκια διαπλατύνθηκαν για να περνούν τζιπάρες εκεί που ο νόμος επέβαλε να χωρά να περνά ένα γαϊδούρι με τα δυό καλάθια του. Αλλάζει ο κόσμος, δεν πειράζει  αυτό. Το επίπονο είναι η άγνοια, η έλλειψη σεβασμού για εκείνο που ήταν κι έφερε αυτά που έχουμε. Βλέπω, για παράδειγμα, να αγοράζονται και να φυτεύονται στα πεζοδρόμια κάτι ξενόφερτα μυστήρια πευκοειδή θαμνάκια εκεί που η εκπάγλου ομορφιάς αγριοβιολέτα μας μόνη αγωνίζεται να ριζωθεί στον τόπο της. Το ιδιαίτερο φύλλωμά της αντέχει το βοριά, η ποικιλία της δέχεται άλλα φυτά μαζί της καθώς μόλις τελειώσει η ανθοφορία της αφήνει χώρο στη μεγάλη κίτρινη και λευκοκίτρινη μαργαρίτα και την παπαρούνα ή στις σχισμές στη μυρωδάτη κάπαρη. Μα όχι, εμείς μάθαμε το ντόπιο να το τσαλαπατάμε και να επιθυμούμε το αγοραστό, το ξένο  κι ας μην αντέχει τον καιρό μας κι ας μην έχει ούτε ονόματα στον τόπο μας.

Μαζί με τη Φωφώ και με το Γιώργο λοιπόν που μου έκανα παρέα στο Vero ανεβάζω ένα χαιρετισμό στην ομορφιά: 

λίγες γενναίες βιολέτες που επιμένουν.

 

 __________________________________________________

Αβιόλα, αγριοβιολέτα

Malcolmia maritima, της οικογένειας των Brassicaceae (CRUCIFERAE)

‘Αγριο σκυλάκι’ ή γατάκι, είδος αγριομπίζελου αυτοφυές αναρριχητικό.
Λάθυρος το κλύμενον (Lathyrus clymenum). Οι σπόροι του χρησιμοποιούνται για την ετοιμασία της φάβας Σαντορίνης. Το φυτό καλλιεργείται στη νήσο Θήρα και πρόσφατα προστέθηκε στα προϊόντα με προστατευόμενη ονομασία προέλευσης (ΠΟΠ) της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Για τα φυτά μας τα κυκλαδίτικα συμβουλεύομαι τα βιβλιαράκια του Γιώργου Σφήκα. Όμως πολύ ενδιαφέρουσα είναι η πραγματεία Τα φυτά της Σύρας του Γιώργου Π. Σαρλή  ο οποίος αναφέρεται στους δυτικούς φυσιοδίφες που μελέτησαν τις Κυκλάδες από παλιά, με το γνωστό μας De Tournefort (1700-1701) που «ερεύνησε βοτανικώς τις Κυκλάδες και την Κρήτη, συνέλεξε 1.300 περίπου νέα φυτικά είδη και δημοσίευσε τις έρευνές του στο δίτομο έργο του Relation d'un Voyage au Levant (1717)». 

Επίσης ο Σαρλής μιλά για τις καλλιέργειες της Σύρου, το κυκλαδίτικο κλίμα και τα εδάφη που σε κάποια σημεία «είναι αλατούχα, γεγονός που διαπιστώνεται από την παρουσία αυτοφυών αλίφιλων φυτικών ειδών που γνώρισα, μελέτησα και λάτρεψα:

 

«..Τέλος τα αλλούβια της Βάρης, της Ποσειδωνίας και του Φοίνικα είναι αλατούχα, γεγονός που διαπιστώνεται από την παρουσία αυτοφυών αλίφιλων φυτικών ειδών, όπως τα εξής: Arthrocnemum fruticosum, Suaeda maritima (αρμυρίκι), Matthiola tricuspidata, Spergularia marina, Cakile maritima, Malcolmia maritima (αγριοβιολέτα), Cichorium intybus (πικροράδικο), Limonium sinuatum (προβάσι), Plantago coronopus (περδικοπάτημα), Frankenia hirsuta, Vitex agnus-castus (λυγαριά), Eryngium maritimum (αγκαθιά), Hordeum murinum (σιταρόχορτο), Halimione portulacoides, Medicago litoralis, Lagurus ovatus (γατάκι), Crithmum maritimum (κρίταμο), Eryngium campestre (αγκαθιά), Pancratium maritimum (κρίνος της θάλασσας), Matthiola sinuata, Glaucium flavum (κίτρινη παπαρούνα), Polygonum maritimum (ασημόχορτο), Scirpus holoschoenus (βούρλο), Medicago marina (αρμυρήθρα του πελάγου), Atriplex hastata (αλιμιά) και Juncus maritimus (βούρλο)....»

 _______________________________________________

 Τα φυτά της Σύρας του Γιώργου Π. Σαρλή 

 https://www.apanomeria.org/wp-content/uploads/2016/08/t33_11.pdf

Αμαρυλλίδες- νάρκισσοι και παλιές αμαρτίες στις γιορτές

                                         

 

Το δρομάκι μας. Δεξιά ο καλαμιώνας. Η πύλη δε φαίνεται για να φανεί η Μάικο που με συνοδεύει.

Βλέπετε τους ναρκίσσους μου. Μια από τις αγάπες μου. Σε όλο τον κήπο ανάλογα το χάδι του ήλιου ανθίζουν με τη σειρά. Βολβοί αγοραστοί καλλιεργημένοι μα και άγριοι του νησιού που ευλαβικά διαχωρίζω και ξαναφυτεύω κάθε τέλος καλοκαιριού. Η διαφορά μεταξύ τους είναι στη θέση του κροκκί 'κρόκκου' μα η μουρωδιά απαράμιλλη απλώνεται από έξω ως τα βάζα μέσα στο σπίτι.

 

Όμως σήμερα ακόμα και τα γατιά ξαφνιάστηκαν που βγήκα. Δεν είναι εύκολα τα βαριά αντιβιοτικά για 5^η μέρα συνοδευμένα με παυσίπονα (επίσης βαρύτατα).

 

Περιοδοντίτις. Την ανέφερε σε συνέντευξη θυμάμαι και μια παλιά φίλη, συμπότρια που πέθανε πρόσφατα. Ανάμεσα στα δυό ρουθούνια καίγεται μια τρύπα που σε βασανίζει όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Στην αισιόδοξή μου νιότη είχα κάνει εξετάσεις κι ακόμα έχω την ακτινογραφία και το όνομα που έχω πλέον ξεχάσει μα μοιάζει με ακτινίδιο (όπως σα φετούλα του φρούτου μοιάζει κι η τομή της μύτης μου εσωτερικά). Απ’ τα μικρότερα κουσούρια μα άκρως ενοχλητικό, μια κι επηρεάζει το πρόσωπο με περιστασιακά οιδήματα, δηλαδή χτυπά αγρίως μαζί με τα άλλα και το ναρκισσισμό.

 Δηλαδή την κοινωνική ζωή μας. Που σημαίνει ότι ως σήμερα που έχει μείνει μέρος του οιδήματος και λιγότερος πόνος, έχω βασανιστεί πολύ κυρίως με μαύρες σκέψεις. Τόσο μαύρες που δε θα τις μοιραστώ, είναι και γιορτές.

 

Γι’ αυτό,

μόνο Καλές Γιορτές σας εύχομαι

και υγεία- μόνο αν τη χάσεις βλέπεις την αξία της.

______________________________________

Νάρκισσοι, Narcissus tazetta, (τους λένε και μανουσάκια και στο νησί αβιόλες): https://www.greekflora.gr/el/flowers/0370/Narcissus-tazetta

Γιώργος Δρίτσας «το ματωμένο όνειρο» ― Ποίηση λιτή και ακριβής, ποίηση με οδό και αριθμό

    Έλαβον έλαβον…

Ήρθε η νέα Οδός Πανός  και πλάι της φεύγοντας για ανεμοδαρμένες θάλασσες παίρνω δυό βιβλία φίλων  που έλαβα και αγάπησα.

 

Παίρνει καιρό η Ποίηση.

 

Η Ποίηση θέλει χρόνο να δουλευτεί μέσα μας. Μια φορά, όπως στο πεζό, δε φτάνει.  Στην πρώτη ανάγνωση απλώς γίνεται το στοιχειώδες ξεσκαρτάρισμα: 

Ποίηση είναι ή δεν είναι; Συγγενικό μου ή όχι;  Μ’ ένα μαλακό μολύβι υπογραμμίζω και τονίζω στίχους. 

Εάν προβιβαστεί  μετά την απλή δοκιμασία είναι που πλέον το νέο βιβλίο έρχεται και κατοικεί στην τσάντα και πλάι στο κρεβάτι μου και αρχίζουμε κοινή ζωή. Χάρτης προς του ποιητή τα βάθη γίνεται και στο νέο δρόμο ξεκινώ εξορμήσεις.  Είτε είναι μονοπάτι κακοτράχαλο ή άνετη πλατιά  λεωφόρος, με οδηγεί βαθιά στου ποιητή το ασυνείδητο και με το μολυβάκι μου βάζω σημάδια όπου ο δρόμος κάτι μου θυμίζει. Στο πρώτο πέρασμα είναι συνήθως τα οικεία που μας κρατούν και δε χανόμαστε.

Ύστερα όμως όταν θα τον έχουμε διαβεί αργά και γρήγορα, όταν δε χρειαζόμαστε σημάδια, και αποσπάσματα θα φωλιάζουνε στο νου μας, τότε είναι που θα  αναδυθεί το ύφος και η ουσία του ποιητή, τότε είναι που  θα αρχίσει να δουλεύει εντός μας  η ματιά του και υπό το πρίσμα του θα δούμε τη δική μας τη ζωή.

Τότε θα λειτουργήσει― και με τις δύο έννοιες: την πρακτική μα και τη μεταφυσική τη θεία με το δημιουργό δεσπότη μας και μύστη.

 

Του Γιώργου Δρίτσα η Ποίηση είναι συγγενική μου. Κοινές αγάπες και αναφορές αμέσως με καθήλωσαν- το ρόδο, ο Κορινθιακός κι η Φύση, ο Γιώργος Χρονάς και ο Καρυωτάκης―  ένας βαθύς σεβασμός για άλλων έργα, των προκατόχων και των σύγχρονών μας, είναι τα πρώτα που με άγγιξαν, πρώτες μου μολυβιές. Και πήρε θέση πλάι στο καλαθάκι μου με παρεό και αντιηλιακά της μέρας και πλάι στο κρεβάτι μου  στης νύχτας τα καμώματα, για  αϋπνία κι έμπνευση.

 

Ακόμα είναι νωρίς, δουλεύει μέσα μου. Όμως κάτι πολύ ιδιαίτερο, χαρακτηριστικό του  είναι ίναι που μιλά συγκεκριμένα. Δίνει οδό και αριθμό, δίνει ακόμα και οδηγίες πώς θα τον βρω εγώ ο αναγνώστης:  π.χ. δεν του αρκεί ο Σταθμός Λαρίσης αλλά με οδηγεί να πάρω τη «Γραμμή 8». Δεν είναι λίγοι οι ποιητές που απατημένοι ότι έτσι πλησιάζουν το πανανθρώπινο πέφτουν σε μια χαωτική αψτρέ ασάφεια. Όχι εδώ. «Εσύ τολμάς, ξέρεις για τι μιλάς και θέλεις  να το μοιραστείς μαζί μου, με τον αναγνώστη», του γράφω.

«Εδμόνδου Ροστάν 52 και Βασιλίσσης Όλγας 159» τον συναντάμε  και καθόλου «άσκοπα»  δεν είναι τα δικά του μηνύματα, «μιμήματα» από μνήματα «ευτυχισμένης» ή όχι ζωής.

«……

Τα αγνά ερωτικά τραγούδια,

χρώματος ασημί- τα άκουσα

στην Εδμόνδου Ροστάν 52,

και στη Βασιλίσσης Όλγας 159.

Άσκοπα μιμήματα

ευτυχισμένης ζωής.

 

»Στην Αριστοτέλους 

το τελευταίο γεύμα.

Αλλά η παρουσία του 

παρέμεινε εκεί.

Είχε στοιχειώσει το σώμα μου.

Το στερνό αντίο έδωσα

στην Αλεξάνδρειας 103….

…..

» Ξάφνου όλη η πόλη είχε, 

μετασχηματιστεί

σε ένα τεράστιο μαύρο μάτι.

Με κύκλωνε,

Ο Ελπήνορας ζούσε ακόμα

σακατεμένος

από τον Κύκλωπα,

ζητιανεύοντας απεγνωσμένα

στην άκρη του πεζοδρομίου.

                             (12/3-28/6/ 22 Θεσσαλονίκη)»

Ο Ελπήνορας  ακόμα ζει και πλέον όποτε τον ξαναδώ να ζητιανεύει «στην άκρη του πεζοδρομίου» το Δρίτσα θα θυμάμαι. Δεν τα φοβάται τα ονόματα, και δι’ αυτών μπαίνει βαθιά, καρφώνεται στο νου μας. Το Γαλαξείδι, το λεωφορείο, ξενάγηση.

 

Λόγος λιτός, λόγος σεμνός και ακριβής, με την κομψότητα όσων ξέρουν τι θέλουν να πουν. Δε γράφει για να γράφει. Στίχοι δίχως φανφάρες και προσποίηση. Θα τον μοιράζομαι, το ξέρω. Κι όπως τις μολυβιές μου ακολουθούσα μια λύπη με έσφιξε που δεν έχω εκπομπή για να σας τα διαβάσω να μοιραστούμε  «το ματωμένο όνειρο». 

Σ’ αυτό το στάδιο είμαι, σημαδεύω ακόμα τις σελίδες για να μη χαθώ όταν θα ξανάρθω, και θέλησα μαζί σας να τον μοιραστώ διότι αξίζει― όπως σπανίως και προσεκτικά  το λέω: 

ΣΥΣΤΗΝΩ.

______________________________________

Γιώργος Δρίτσας «το ματωμένο όνειρο» (Εκδόσεις Οδός Πανός), για το οποίο στο https://rb.gy/yrsdh 

πλάι στη νεοαφιχθείσα Οδό Πανός του Γιώργου Χρονά 
και 
το «Χωρίς ενεστώτα δε γίνονται όνειρα» της φίλης ποιήτριας Τσαμπίκας Χατζηνικόλα,
στον κήπο μου, 
πάνω στο μαροκινό τραπέζι ταξιδεμένο δι' εμέ ως τη Μύκονο από την Αριάδνη Νικολούδη.



_____
#Ποίηση
Οδός Πανός εκδόσεις και περιοδικό, 

Αμυγδαλιάς αδέξια ψυχή με Hank Williams

 

No matter how I struggle and strive

I'll never get out of this world alive

 

Αμυγδαλιές ανθισμένες σήμερα, πρώτη ζεστή ημέρα μετά από άγριες παγωνιές και εμφανίστηκε μια μικρή πεταλούδα που ρουφούσε τα φρεσκοανοιγμένα άνθη κι ύστερα πετούσε άτσαλα κι αδέξια γύρω από το φρέσκο τάφο του αγαπημένου σκύλου.

 

Ναι ήταν πάλι μια από εκείνες τις μέρες 

που καταλήγουν σε εκείνες τις νύχτες

όταν η ματαιότητα των κόπων μου με καταπλακώνει, όταν το μόνο που ζητούν ψυχή και σώμα είναι να φτάσουν σε άκρα ώστε να μη μάς πνίγει το αναπόφευκτο

αφού 

μιά μόνο είναι η αλήθεια―

ό,τι κι αν κάνω, όσα κι αν πασχίζω και παλεύω

από το μάταιο τούτο το ντουνιά

ζωντανή δε με βλέπω να βγαίνω.

https://youtu.be/19vApPwWqh8

Χιονόνερο και ουράνιο τόξο σε εποχές που τα «τα αυγά είναι μικρά και ακριβά»

‘From bad lands where eggs are small and dear…’

 

Δεν είναι μόνο οι χώρες οι κακές, όπως λέει ο W.H. Auden, όπου τα αυγά είναι μικρά και ακριβά, είναι κι οι εποχές, χειμώνες με σεισμούς και χιόνια και καταστροφές.

 

Κι όμως εμείς, μέσα στη θαλπωρή ζέστης και αγάπης

Βλέπουμε στις ειδήσεις πόνους μακρινούς, διαβάζουμε τους στίχους που αγαπάμε και το χιονόνερο στον κήπο μάς φέρνει στο νου το χθεσινό ουράνιο τόξο και θησαυρούς που έρχονται.

 

 

Χιονόνερο με μπουμπούκια αμυγδαλιάς στον κήπο μου. Στέκονται λευκά χιονάκια στα μαλλιά και στην εσάρπα. Στη Μύκονο. Μέσα η Suki με του Ώντεν την «Ασπίδα του Αχιλλέα».

Στην Αττική ο Παρθενώνας χιονισμένος [6/2/2023, φωτογραφία του Μουσείου της Ακρόπολης.].

Αλλά, όπως χθες, το ουράνιο τόξο δεν αργεί, θα δείξει θησαυρούς.

________________________________

Ανατολή σελήνης

 

«Άσπρο του κρίνου

της πανσελήνου

αυτό το φως.

Η σελήνη πώς

ανοίγει δρόμο

στο μαύρο τρόμο.... »

Ανατολή σελήνης στο παραθυράκι. Στα μέσα του χειμώνα υψώνεται ανατολικά, πίσω από τα βράχια κι η Πόρτα Της Ληνώς στο πλάι της. 

Από την «Πόρτα της Ληνώς» μου η «Πανσέληνος».

«...Θολά τ' αστέρια

σαν καλοκαίρια

που πέρασαν.

Και φέρνει θλίψη

που θα μας λείψει

ό,τι έφυγε.

Χαρές και πόνοι

και τώρα μόνοι

θυμόμαστε.»

__________________________________________________________

Το εκκλησάκι, λάδι σε ξύλο ζωγραφισμένο από τον κ Kastell.

Ο νάρκισσος στο βάζο από τον κήπο μου- βολβοί, άλλοι άγριοι μυκονιάτικοι και άλλοι από καλλιεργημένους, φυτεμένοι από εμένα― είναι γνωστό ότι η Κηπουρική είναι η τέχνη που δίνει χαρές στους των εικαστικά ατάλαντους.

Άλμπουμ με σελίδες από ΤαΒιβλίαΜου:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.305973569470551&type=3

Επίσης αποσπάσματα εκδοθέντων στο The Kastellakia Records το «άλλο μου» blog με ετικέτα αρχικά κάθε βιβλίου: https://kastellakia.blogspot.com