Το ευρώ μου και μια βαλίτσα του Αλέξη Ακριθάκη

Θα βγούμε από το ευρώ μου είπαν χθες το βράδυ κι ούτε ν΄ακούσω δε θέλω.

Θα βγούμε επέμεναν.

―Δε με ενδιαφέρει πια. Ας βγουν. Εγώ πάντως αρνούμαι, δε βγαίνω, βγείτε μόνοι σας.

Και όποιος έζησε με δραχμή επί δραχμής, όποιος δεν ήταν νήπιο ή κάτοχος ξένων λογαριασμών και διαβατηρίων, ξέρει πάρα πολύ καλά τι άβολο είναι να ζεις με νόμισμα έρμαιο των αληταράδων Ελλήνων πολιτικών.

________________________
Προσθέτω 2015:  

Τα καλά του Διαδικτύου είναι που μπορώ να σχολιάσω: με στερνή μου γνώση ότι αυτά τα έγραφα πριν τις δολοφονίες (-αυτοκτονίες) και επ' ουδενί δεν το έβλεπα σαν τον πρώην τώρα-μέλλοντα τότε Υπουργό Στουρνάρα που χαρακτήρισε «όσιο και ιερό» το ευρώ ―υπάρχει στο google, το είπε στη Βουλή: «Τα όσια και τα ιερά δεν τα αγγίζουμε».

Κι επ' ευκαιρία που μπήκα να αυτοσχολιαστώ, συστηνω κι ένα βιβλίο. Μόλις κυκλοφόρησε το 'Α ρε Αλέξη μ΄έμπλεξες' του φίλου του, Πέτρου Αυλίδη, το οποίο διαβάζω σήμερα 28 Απρ. 2015. 

εικόνες

όλες του Αλέξη Ακριθάκη (προσωπικού γνωστού) ο οποίος στα έργα του συνήθιζε να προσθέτει και μιά βαλίτσα  ή ένα αεροπλάνο, ένα ελικόπτερο, ένα αυτοκίνητο―καλού κακού, διότι ποτέ δεν ξέρεις..
--

Χαρείτε τον:

__________________